Ægir - 01.11.1935, Blaðsíða 13

Æ G I R
miðaveiði stunda á sömu slóðum. Skal
enginn dómur á það lagður, hvort eða
að live miklu leyti þeir spilla veiði fyr-
ir þeim er linu og handfæri stunda á
sömu stöðvum, en óneitanlega virðist
þyrsklingur og ýsa hverfa í hili af þeim
stöðum, þar sem dragnótaveiði er stund-
uð, þótt þeir — dragnótaveiðararnir —
veiði ekki þessar fisktegundir að neinu
marki á sömu slóðum.
I ágúslmánuði varð talsvert vart við
sild — millisíld — sunnan Langaness,
út af Digranesi og suður á móts við
Glettinganes. Vonuðu menn fastlega að
þessi sild mundi koma inn á Austfirði,
Jjegar færi að hausta. Ekki hefur henn-
ar orðið varl enn þá inni á fjörðum
svo nokkru nemi, smásíldar hefur aftur
á móti orðið litillega vart á fjörðum inni,
en litið hefur veiðsl af henni, ekki svo
mikið að það hafi svo teljandi sé, hætt
úr heituþöríinni. Beitusíld hefur verið
flutt austur hingað frá Faxallóa, en kvart-
anir hafa heyrst miklar um, að þetta haíi
ekki verið góð vara. Sumt af þessari
síld er kverkuð áður en hún er fryst
og jafnvel stundum hlönduð síld frá
fyrra ári.
Yerði engin liaustsíldarveiði á Aust-
fjörðum eru fyrirsjáanleg meiri beitu-
vandræði hér en verið hefur um mörg
ár, og er þá mikið sagt, því að oft hef-
ur ástandið ekki verið gott i þessum
efnum. Á Norðurlandi er lílið lil affros-
inni sild, en að visu talsvert við Faxa-
llóa, en vegna |)ess livað síld hækkaði i
verði, þegar leið á sumarið, og litið var
fryst áður en síldin hækkaði í verði, má
búast við, að ]>essi ]>eitusild verði svo
dýr, að útgerðin hér um slóðir þoli alls
eltki að kaupa jafn dýra heitu og þetta
verður, þegar við bætist llutnings- og
geymslukostnaður hér. Það má því hú-
ast við, ef ekki kemur vetrarsíld, að enn
239
þá einu sinni verði að hverfa að því ó-
viðfeldna ráði, að llytja inn heitusiM frá
útlöndum.
Úl af þessum heitumálum vakna hjá
mönnum spurningar: Er ekki unnl að
tryggja landsmönnum næga beitusíld af
eigin veiði við sæmilegu verði? Er ekki
sleifaralag á þeim búskap, að útgerðar-
menn hér á landi skuli þurfa að nota
beitusíld, sem kostar 40 til 00 kr. liver
tunna, ]>egar nokkur hundruð þúsund
tuunur eru látnar i verksmiðjur lil hræðslu
fyrir þrjár kr. hver tunna? Mætti jafn-
vel með einföldum lagafvi’irmælum koma
I veg fyrir, að þetta endurtaki sig ár eft-
ir ár. Og ég fæ ekki séð að það sé goð-
gá, þótt þess sé farið á leit, að hið op-
inbera láti lil sin lalca um að ráða hót
á jal'n auðsæjum búskaparmisfellum og
hér er um að ræða.
Vátrijggincj ojnnna vélbúta. Að undan-
förnu hefi ég ferðast nokkuð um fjórð-
unginn, aðallega i því augnamiði að at-
huga möguleika fyrir stofnun vátrygg-
ingarfélaga fvrir opna vélbáta á grund-
velli þeim, er lagður var í lögum um
þetta frá síðasta Alþingi. Hafði ég þegar
í vor senl frumvarp það til laga fyrir
slík félög, er Fiskilelag íslands hafði
samið, mönnum í hinum ýmsu veiði-
stöðvum austanlands og beðið þá að sjá
til þessað eigendur opinna vélháta kynntu
sér frumvarpið. Eftir Jieim fregnum, er
ég fékk um undirtektir hátaeigenda, var
mér það ljóst, að skoðanir manna um
þetta, voru mjög skiplar. .Etlaði ég því
að bíða með frekari aðgerðir um þetta,
þar lil liði að þeim tima, er skuldaskila-
sjóður vélhátaeigenda tæki til starfa.
Bjóst við að þeir af eigendum opinna
vélháta, er sækja vildu um lán úr sjóðn-
um, myndu fúsir að tryggja háta sina,
lil að gera þá veðhæfa. Nú heíiégkom-
ist að raun um það, að fæslir þessara