Ægir - 01.12.1935, Blaðsíða 7

Æ G I R
257
Soðinn kræklingur.
Kræklingurinn er soðinn á venjuleg-
an hátt og framreiddur í djúpu fati með
nokkru af soðinu á, sem pipar og edik
hefur verið látið í. Einnig má eta hann
með bræddu smjöri og ediki.
Krœklingur i brauðmylsnu.
Soðinn kræklingur, 3 skeiðar steyttar
tvíhökur, 1 skeið salt, V4 skeið pipar,
eggjahvíta, smjör eða feiti til steikingar.
Kræklingnum er velt i hálfþeyttri eggja-
hvítunni og því næst í brauðmylsnunni,
blandaðri með salti og pipar. Hann lát-
inn liggja svo litla stund með brauð-
mylsnunni, svo hún festist betur við.
Steiktur á pönnu í Ijósbrúnuðu smjöri
eða soðinn í ljósbrúnni feiti.
Framreiddur svo heitur sem auðið er.
Krœklingur í skel.
Skeljarnar eru vendilega þvegnar og
látnar í tóman pott yfir eldi og soðnar
þar lil þær opna sig. Þá er önnur skel-
in losuð frá með varygð og þess gætt að
vökvinn, sem er innan í skeljunum, lendi
í þeirri skelinni, sem eftir er undir skel-
fiskinum.
Losað er um fiskinn í skeljunum og
þær svo framreiddar á fati með ofurlít-
illi smjörkúfu ofan á hverri skel, ásamt
dálitlu af salti.
Steiktur krœklingur.
Skeljarnar eru opnaðar með heittum,
oddmjóum hníf, allir þræðirnir vel hreins-
aðir burtu og skelfiskurinn steiktur í
brúnu smjöri eða feiti. Að síðustu er
stráð ofurlitlu af salti yfir.
Framreiddur með brúnuðum lauk.
Oðusúpa heyrist nú ekki nefnd á ís-
lenzku máli, en liún var til og hennar
var neytt áður fvr, og þótti kjarngóð
feða. Rvk 12. des. 1935.
Sveinbjörn Egilson.
Grunn endurfundið.
Nýlega er komin út hók, sem mér finnst
hafa að gevma mjög mikla nýjung fyrir
okkur Islendinga. Hún er um rannsókn-
° X
arför litla mótorbátsins Pórs, sem var
hér í sumar, til norðurhafa, sumarið 1934.
Bókin heitir Motorskibet Thor’s Hav-
undersögelser 1934, eða hafrannsóknir á
vélbátnum Þór 1934, og er gefin út í
ritasafni því, sem heitir Publikationer
om Ostgrönland, eða rit um Austur-
Grænland og er númer 3 í röðinni.
Á leið sinni héðan til Danmerkur, virð-
ist báturinn hafa fundið grunn, sem týnt
hefur verið lengi, hið svonefnda Elisa-
betargrunn. Þetta grunn er sýnt á göml-
um sjókortum, ég held að Frakkar hafi
fundið það fyrst, það er suður af suð-
urströnd íslands austanverðri, en á gömlu
kortunum hefur það víst verið sýnt mun
vestar en það er í raun og veru. Hvað
eftir annað hefur verið leitað að þessu
grunni, en ýmist hefur það aldrei fund-
ist, eða það hefur tapast jafnharðan aft-
ur, án þess að hægt væri að gera grein
fyrir legu þess. Fiskiskip sem liafa ver-
ið á leið á milli landa, hafa þannig ein-
stöku sinnum rekist á það, en aldrei
tekist að taka mið. Meira að segja held
ég að Fylla hafi einu sinni fundið það,
en tapað því aftur. Niðurstaðan afþessu
hefur orðið sú, að grunninu hefur verið
sleppt af nýjum sjókortum, ég held að
það sé ekki sýnt á neinu korti, sem kom-
ið hefur út á þessari öld.
í þessari bók, sem að ég minnist á, er
kort af grunninu og umhverfi þess. Eft-
ir þessum uppdrætti að dæma, virðist
grunnið vera allstórt, eitlhvað á milli 60
og 70 sjóm. á lengd, og á að giska 20—
30 sjómílur á breidd, ef að takmörk
þess út á við eru sett við 400 m. dýpt-