Ægir - 01.04.1936, Blaðsíða 5

Æ G I R
<s:s
eins oo' þvo Jiskiim vel undir sall, svo
í>d hann verði góð verzlunarvara. Hann
skrifar um þara og þanghrennslu og
nverjar aukatekjur menn geli af því
haft. Þá um nauðsyn áttavita og, að róðr-
arbátarnir séu of litlir. Þá talar hann
um hver nauðsvn sé að alla góðrar heílu.
Ennfremur um ])að, að menn geli hænl
fisk að vissum slóðum og jafnvel stöðv-
i>ð þorskgöngur með því að hera nógu
vel niður, fyrir fiskinn, hausa, slög og
hrogn. Hann skrifar um kolaveiði, línu-
yeiði og hrognkelsaveiði og hvern hag
Islendingar geti hafi af þeim, cf þeir
stunduðu þær með fyrirhyggju. En þá
vill hann líka gera selinn úllægan og
rétt dræpan, þvi að hann sé hinn versti
skaðræðisgripur fyrir þessar fisktegundir.
Og ótal margt Jleira lalar liann um, sem
útgerðinni var til hagsnnma. A meðan
Iians naut við og liins hrennandi áhuga
hans, fóru margir að ráðum hans og
höföu kjalfestu, hárufleyga og lýsisj)oka
'ueð sér á sjó. En aðrir skeyttu því
eugu. Hjá þeim var sama kæruleysið,
uð allt gæli »dankast af« eins og það
haföi gert áður. Og kærulevsið smitaði,
þegar Odds naul ekki lengur við.
Hann ílýði fátæktina 1894 og' fór lil
Anieriku. Hafði honum þá hoðist prest-
þjónusta þar hjá Bræðrasöfnuðinum i
Nvja-íslandi. Var hann i þjónustu Kirkju-
lélagsins þangað lil iágúst 1903, en þar
eítir varð hann farandprestur, »algerlega
á eigin hýti«. Tók hann þá og að gefa
sig við lækningum, með handaálagningu
og hæn og eins meðmeðulum. Lashann
heknisfræði af kappi þótl kominn væri
'im sjötugt, og með svo miklum dugn-
aði og góðum árangri, að árið 1910 fékk
hann skirteini um það, að læknafélag
Eandarikjanna viðurkendi hann sem
ineðlim sinn, og fékk liann þar með öll
læknarétlindi. Sagði þá Heimskringla,
að nú »virtisl síra Oddur eiga göða lVam-
líð í Winnipeg«. Þella hafði hann verið
að herjasl við í ö0 ár — en þá kom
dauðinn. Hann andaðist 10. janúar 1911.
Síra Eríðrik Friðriksson lýsir honum
svo:
— »Síra Oddur Gíslason var maður
hinn glæsilegasti í i'dliti og framgöngu, stór
og þi'ekinn og höfðinglegur. Hann var
hinn mesti hugsjónamaður og átti fjör
og áhuga fyrir því að koma hugsjónum
sínum í framkvæmd. Hann hlífði sér
aldrei og lét sér ekkert i augum vaxa,
hann var karlmenni að burðum ogsterk-
ur i lund. Hann varð mörgum til mik-
illar hjálpar og hlessunar, hæði í and-
legum og tímanlegum málum«'.
'Eins og fvr getur hvrjaði hann fyrsl-
ur allra hér á landi að gufuhræða þorska-
lýsi, starfaði að því suður í Kirkjuvogi
og var til lnisa hjá Vilhjálmi Hákonar-
syni, dannebrogsmanni. Þar kvnntisl
liann Onnu dóttur Vilhjálms og giftist
henni í árslok 1870. Var hún hin ágæl-
asta kona og manni sínum reyndisthún
hin mesla stoð í hans mörgu erfiðleik-
um. Lét síra Oddur það oft í ljósi við
kunningja sina, að sér sárnaði að geta
ekki lálið konu sinni líða eins vel og
hún ætli skilið.
Að nieslu eftir Lesbók Morgunblaðsins XI.
árg. 1-1. tbl. og útvarpserindi sira Br. Magnús-
sonar, 8. ajjríl 1930.
I ár eru ‘25 ár liðin siðan sira Oddur
dó í framandi landi. Vegna fátæktar ílúði
liann slarf sitt og land. Þjóðin kunni
ekki að meta vinnu hans í þágu bjarg
ráða, eða í hcnnar augum voru þau ekki
þess virði, að þau verðskulduðu stvrk,
svo hann gæti unnið áfram að þeim.
Blaðið Sæbjörg menningar- og mannúð-
arhlað, varð að hætla eftir eitt ár, vegna
íjárskorts þess, er stofnaði það, skrifaði
það og tók á sig áhyrð alla við útgáf-