Ægir - 01.04.1936, Blaðsíða 19

Æ G I R
97
Fiskverzlun Newfoundlands.
Það verður að ganga að því vísu, að
mai’kaður fyrir Newfoundlandsfisk á I-
lalíu, verði ótryggur árið 1936. Geta menn
búist við, að Ítalía geti greitt fiskinn eða
vilji hann? Verði það ekki, hvað gera
Newfoundlendingar þá við fiskinn, sem
þeir áður seldu á ítaliu, fyrir um eina
milljón dali?
Afrikustrið ítala hefir nú staðið yfir í
7 mánuði og hefur kostað ógrynni fjár,
og áður en það hófst, var fjárhagur
þeirra svo bágborinn, að örðugt var um
greiðslu fyrir vörur þær, sem þangað
voru sendar.
Italir liafa hótað, að þeir skildu muna
eftir þeim löndum, að enduðum ófriðn-
um, sem viðriðin liafa verið refsiaðgerð-
irnar gagnvart þeim, og meðal þeirra er
Newfoundland. Þótt gerl væri ráð fyrir,
að fjárhagur þeirra batnaði svo, að greið
viðskipti gætu hafist, þegar friður er
kominn á, verður þó spurningin sú:
Vilja Ilalir hafa nokkur mök við New-
foundland, munu þeir eigi greiða líku
líkt og útiloka fisk þeirra frá ítölskum
markaði, eins og Newfoundlendingar
tóku þáll í refsiákvæðum gegn þeim.
Setjum cnnfremur svo, að ítalir verði
tjárþrota, að ófriðnum loknum, og þar
verði gengishrun. Hverjar verða þá af-
leiðingar, og hvernig fer þá um New-
loundlandsfiskinn á ítölskum markaði?
Astand það er nú ríkir er flestum kunn-
ugt.
A undanfarandi árum, hafa ítalir ár-
lega keypt Newfoundlandsfisk fyrir eina
milljón dali; (árin 1934—1935, fvrir 1.830
þús. dali); var það um Ve bluli meðal-
ársafla á öllu landinu.
í fyrra (1935) keyptu ítalir fisk fyrir
•>8 þús. sterlingspund og mest af þessu,
áður en Abessiniuslriðið hófst, og víst er
um það, að það gengur undrum næst,
komisl fiskmarkaður á Italiu nokkurn
tíma í samt lag og hann áður var; bregð-
isl það, bvar á þá Newfoundland að
selja árlega 180—200 þúsund quintal af
fiski sínum og fá fyrir hann 1 milljón
dali. G'etur Grikkland, Portúgal, Spánn,
Vestur-Indlandseyjar eða Brazilía, bætt
við árleg fiskkaup sín, þessum sjötta
hluta allrar árlegrar framleiðslu New-
foundlands.
Eins og nú er ástatt á öllum fisk-
mörkuðum, hvar sem litið er, þá virð-
ist ómögulegt að vænta þess, að mark-
aðir geti bætt við fiskkaup sin, jafnvel
[þó skömtun væri upphafin, enda myndi
því fvlgja, að verð á fiski félli.
Hér er að eins um einar útgöngudvr
að ræða: Nýja markaði verður að finna.
Einstakir menn hafa gert slikar tilraun-
ir og virðist sem þeim hafi orðið eilt-
hvað ágengt. Sagl er að fiskimálaráðu-
neytið vinni nú að þessu; beri það gæfu
til að finna einhverja úrlausn, er miklu
borgið.
Hvernig sem á þetta verður litið, verða
menn að hafa í huga og ekki gleyma
þeim afleiðingum, sem útilokun frá í-
talíumarkaði getur haft í för með sér,
og gera allt sem auðið er lil að vera
við öllu búnir, jafnvel þótt fiskverzlun
við ítali kæmist í samt lag, og áður var,
að stríðinu loknu.
Nú er tíminn til að bregða við og
reyna að komast úr ógöngunum áður
en næsta vertíð byrjar, og affarabezt væri,
að rikisstjórnin tæki þetta vandamál í
sinar hendur.
(Newfoundland Trade Ileview).