Ægir - 01.04.1954, Side 16

78
Æ G I R
Þorsteinn Þorsteinsson
í Þórshamri.
Þeim mönnum fækkar nú sem óðast, er
veigamestan þátt áttu í að renna þeim stoð-
um undir isl. sjávarútveg, sem hann nú
hvílir á. Einn í þeim hópi og framarla var
Þorsteinn í Þórshamri, en liann lézt 13. apríl
síðastl.
Þorsteinn var fæddur að Mel í Hraun-
hreppi 4. okt. 1869 og var hróðir Halldórs
skipstjóra í Háteigi og þeirra kunnu syst-
lcina. Hann var einn þeirra sex nemenda, er
luku prófi frá Stýrimannaskólanum vorið
en það var í 31 ár. En þó svo væri, leituðu
margir úr félaginu heim á fund Sigurjóns
og enn fremur þeir, sem með öðrum hætti
unnu með lionum að málum sjómanna.
Þar var því mannkvæmt margan dag, en
heimilið stórt, þar sem börnin urðu þrettán.
Guðlaug Gísladóttir, kona Sigurjóns, bar
utan á sér gæðin, ef svo mætti orða það.
Hún tók hverjum manni af einstakri Ijúf-
mennsku og varð bónda sínum svo mikil-
væg stoð í margvíslegu starfi hans, að örð-
ugt er að sjá, að hann hefði getað sinnt
jafnmörgum og timafrekum störfum utan
heimilis og á, ef ekki hefði liennar við not-
ið. Um leið og Sigurjóni er þakkað fyrir allt,
sem hann lagði á sig fyrir íslenzka sjómenn,
er sjálfsagt, að Guðlaugar konu lians sé
ekki gleymt í því sambandi.
Störf Sigurjóns á Alþingi fyrir íslenzka
sjómannastétt, í Sjómannafélagi Reykja-
víkur, í Slysavarnafélagi íslands, í bygg-
ingarnefnd dvalarheimilis aldraðra sjó-
manna, í Alþýðusambandi íslands og víð-
ar, bera manninum merki, ekki einungis i
þráð heldur jafnframt í lengd. Til lians
mun æ vitnað sem hins drenglynda, fórn-
fúsa og ötula forsvara íslenzkra sjómanna-
samtaka, þá er þau voru að mótast og mest
reyndi á þá, sem fyrir fóru. L. IC.
1893, en þá voru skipstjóraefni útskrifuð
þaðan fyrst. Þorsteinn komst snemrna í
kynni við Engeyinga, er voru miklir dugn-
aðarmenn og brautryðjendur í sambandi við
sjávarútveg. Þar lærði Þorsteinn bátasmíði,
er hann stundaði um skeið og smiðaði m. a.
fyrsta mótorbátinn við Faxaflóa. Hann var
þátttakandi í þilskipaútgerð og síðar einn
af brautryðjendum togaraútgerðar liér á
landi. Hann kom og mjög við félagsmála-
sögu Reykvíkinga, einkum þeirrar er tengd
var sjávarútvegi. Að tilstuðlan hans var
Slysavarnafélag íslands stofnað og var hann
formaður þess um tíu ára skeið. Gaf hann
og kona hans félaginu björgunarbátinn Þor-
stein svo sem alkunna er. Þorsteinn lét sér
mjög annt um eflingu Fiskifélags íslands og
mætti oft sem fulltrúi á þingum þess. Hann
var manna prúðastur í málflutningi, fylgdi
þó vel eftir hverju máli, sem hann hafði
afskipti af. — Þorsteinn var kvæntur Guð-
rúnu Brynjólfsdóttir frá Engey og lifir hún
mann sinn.