Ægir - 15.03.1957, Side 14

64
ÆGIR
RÆKJUVEIÐAR
Á undanförnum áratugum hafa menn
orðið margs vísari um lífsháttu sjávar-
dýra, sem áður var mönnum hulið í dýpi
sjávarins.
Þó er það enn svo, að þekking manna
er mjög takmörkuð á ýmsum þýðingar-
miklum atriðum í þessu sambandi.
Þessi skortur á þekkingu leiðir aftur
óhjákvæmilega til þess, að hleypidómar
eiga auðveldar uppdráttar en ella væri,
hugmyndir manna verða meira á reiki og
skoðanir skiptar um ýmis grundvallar-
atriði.
Þetta er ekki nema eðlilegt, og getur
ekkert nema aukin þekking bætt hér úr.
En meðan svo háttar til, sem nú er, þá
er þeim mun meiri nauðsyn á, að gæti-
lega sé farið í því að draga ályktanir og
og góðu markaðslöndum, Danmörk,
Þýzkaland og Bandaríkin, kaupa nú svo
til enga síld héðan Verður það eitt af
þýðingarmeiri verkefnum okkar á næst-
unni að reyna að vinna þessa markaði að
nýju, auk þess sem haldið verður áfram
leitinni að nýjum mörkuðum.
Enda þótt síldarvertíðin við Norður-
land s.l. sumar hafi orðið nokkuð enda-
slepp hefur hún þó vakið hjá mönnum
vonir um að veiðin muni fara að aukast
aftur. Margt bendir þó til þess, að lítil
breyting hafi orðið á göngu síldarinnar
á s.l. ári. í síldarárunum hér forðum
veiddist síldin skammt undan landi og
einkum inni á fjörðum og flóum. Á s.l.
sumri hélt síldin sig fjær ströndinni en
nokkru sinni fyrr, og ef tíðarfar hefði
ekki verið eins gott og raun var á s.l.
sumar, hefði afli vart orðið skárri en árin
á undan. Þá hefur það verið eitt af ein-
kennum síðustu og verstu síldarleysisár-
anna, að síldin hefur verið óvenju feit í
upphafi vertíðar og stendur hún þá sjald-
an lengi við. Á síldarárunum var síldin
venjulega horuð í upphafi vertíðar og
búa til algild sannindi, ef svo mætti
segja.
Tilefnið til þessara hugleiðinga eru all-
mikil blaðaskrif, sem átt hafa sér stað
nú í vetur um rækjuveiðar, nytsemi þeirra
og áhrif á aðrar fiskveiðar. Hafa deilur
þessar aðallega snúizt um Isafjarðardjúp.
Ekki er ætlun mín að blanda mér í
þessar deilur þeirra Djúpmanna, en þó
tel ég nauðsynlegt að freista þess að
ræða hér nokkur meginatriði málsins eins
og þau liggja fyrir. Er tilgangur minn
sá fyrst og fremst að eyða nokkrum mis-
skilningi, sem komið hefir fram.
Upphaf þessa máls mun, eftir því,
sem ég bezt veit, hafa verið það, að sýslu-
manni ísafjarðarsýslu barst kæra, undir-
rituð af miklum fjölda manna í sýslunni.
stóð hún þá jafnframt lengur við, enda
átuskilyrði venjulega mjög góð við Norð-
urströndina. Síldveiðarnar við suður- og
vesturströndina eru nú orðnar fastur lið-
ur í útgerð landsmanna, enda hefur Suð-
urlandssíldin undanfarið verið árvissari
og staðbundnari en Norðurlandssíldin. Má
gera ráð fyrir, að þáttur sunnlenzku síld-
arinnar í útflutningi landsins fari ört
vaxandi næstu árin.
Margir íslendingar óttast að þorskveið-
ar okkar muni næstu árin dragast mjög
saman vegna hins ört vaxandi togara-
flota á fiskimiðunum. Reynist þessi skoð-
un rétt, sem við vonum að ekki verði,
yrðu helztu úrræðin þau, að auka sem
mest síldveiðarnar og þá um leið síldar-
söltunina, enda ósennilegt að um ofveiði
geti orðið að ræða, hvað síldina snertir,
a. m. k. ekki Suðurlandssíldina, sem ein-
göngu er veidd í reknet.
Síldarútvegurinn á íslandi byggist nú
orðið að mestu á síldarsöltuninni, og er
því nauðsynlegt, að sú atvinnugrein njóti
ekki síðri fyrirgreiðslu en aðrar fram-
leiðslugreinar landsmanna.