Ægir - 15.02.1971, Blaðsíða 9

Æ GIR
35
Við þetta bætist, að vegna vei'kfallanna
í maí og júní 1970 lönduðu togararnir 10
fiskförmum í Færeyjum, alls 1.586.7 tonn-
Um» sem seldust fyrir 16.3 millj. króna, að
meðalverði kr. 10.28 hvert kg. öll verð hér
að framan eru brúttóverð.
Loks er þess að geta, að bv. Narfi, sem
búinn er heilfrystitækjum, hóf veiðar í
L'ost í ágústmánuði 1970. Hafði eigandi
hans náð mjög hagstæðum samningi við
fyrirtæki í Bremerhaven a. m. k. til eins
frs um sölu á heilfrystum fiskafla skips-
ms. Landaði það þremur fiskförmum þar
a árinu, frá 29. september til 17. desember,
alls 888.0 tonnum fyrir 16.1 millj. króna.
yar hér um fob-verð að ræða og fiskurinn
ýmist slægður með haus eða hausaður og
slægður og mun sá fiskur hafa verið fram
undir % af magninu.
Ef allar sölurnar erlendis eru lagðar
saman kemur í ljós, að heildarfiskmagnið,
sem togararnir seldu erlendis á árinu
1970 nam 30.009.5 tonnum, sem seldust
fyrir alls 591.8 millj. króna. Söluferðir
voru samtals 195.
Svo illa hefir tekizt til með heilfrysta
Lskinn, sem seldur var úr bv. Narfa og
áður getur, að mistök hafa orðið með
stærðarflokkun fisksins fyrir frystinguna,
®n um stærðarflokkunina gerðu kaupendur
ákveðnar kröfur, sem auðvelt hefði verið
aÖ fullnægja. Leiddu þessi mistök til
þess, að kaupendur riftuðu samningnum
°g mun skipið væntanlega selja fyrstu þrjá
farniana á þessu ári í Bretlandi.
Eins og áður segir höfðu verkföllin í
maí og júní veruleg áhrif til aukningar á
siglingar togaranna á því tímabili. Telja
má víst, að enginn ísfiskur hefði verið
seldur í Færeyjum, en þangað voru farnar
10 söluferðir með tæp 1.600 tonn. Til Bret-
lands voru farnar 14 söluferðir í júnímán-
uði með rúmlega 2.100 tonn og er það mjög
°venjulegt, enda voru þær sumar mjög
misheppnaðar og má t. d. benda á, að einn
togarafarmur var seldur í Peterhead,
norðan Aberdeen, og er það algert eins-
dæmi, enda varð árangurinn mjög slæmur.
í Þýzkalandi voru seldir 3 farmar í júní
og 1 í maí, en yfirleitt falla ísfisksölur
togara okkar að mestu niður þar í landi
eftir páska og fram á haust. Höfðu verk-
föllin þannig truflandi áhrif á rekstur tog-
aranna auk þess, sem þau leiddu þar með
að sjálfsögðu til þess, að fiskmagnið, sem
togararnir hefðu lagt af mörkum til fryst-
ingar hér á landi, varð miklu minna en ella
hefði orðið og hefir það að sjálfsögðu leitt
til tjóns fyrir þau frystihús, sem kaupa
fisk af togaraflotanum, eins og eftirspurn
eftir frystum og flökuðum fiski reyndist
síðari hluta ársins 1970.
En þetta er aðeins önnur hliðin á þessu
máli. Hér verður ekki vikið að úrslitum
hinnar almennu launa- og kjaradeilu. En
hásetafélögin sögðu upp samningum sín-
um við togaraeigendur og voru þeir lausir
1. júní. Hinn 10. júlí var gerður nýr samn-
ingur við þessi félög og fól hann í sér sömu
hækkun á fastakaupliðum og samið hafði
verið um á almennt verkamannakaup í
Reykjavík. Fylgdu svo í kjölfarið ýmsir
sambærilegir liðir, svo sem fæðispeningar
í landi o. fl.
Um áramótin hafði fiskverð til sjó-
manna hækkað um 15%. Hinn 1. júní var
enn ákveðin 5.5% fiskverðhækkun (sem
kom ofan á fyrri 15%) og nam þá hækk-
unin alls 21.3%. En að sjálfsögðu naut út-
gerðin einnig fiskverðshækkunarinnar.
Fastakaupgreiðslur hækkuðu á árinu
með vísitölum, þ. á m. 4.21% vísitölu-
hækkun 1. september s.l., um tæplega
30%.
Félög yfirmanna á togurunum sögðu
ekki upp samningum sínum 1. júní. Þrátt
fyrir það töldu togaraeigendur ekki annað
sanngjarnt en að bjóða félögum þeirra
sömu hækkun á fastakaupgreiðslum og há-
setafélögin höfðu samið um. Töldu togara-
eigendur víst, að þegar yfirmenn þannig
fengju sambærilega hækkun við aðra,
myndu þeir ekki segja upp samningum
sínum fyrr en í fyrsta lagi 1. júní 1971, en
samningar hásetafélaganna eru bundnir
Framhald á bls. 39.