Ægir - 15.02.1974, Side 5

6 7. ÁRG. 3. TBL. 15. FEBR. 1974
Ráðgefandi þjónusta
við sjávarútveginn
EFNISYFIRLIT:
Ráðgefandi þjónusta
við sjávarútveginn 41
•
Ásgeir Jakobsson:
Sj óvinnukennsl a
— sög-ulegt ágrip 42
•
Útgerð og aflabrögð 48
Erlendar fréttir:
Fiskveiðar
á 500 faðma dýpi 52
Viðgerðarkostnaður
á höfum úti 53
Fréttir af kennslustof-
unni á hjólum 53
•
Útfluttar sjávarafurðir
í okt. 1973 og 1972 54
•
Útfluttar sjávarafurðir
í nóv. 1973 og 1972 56
•
Ný fiskiskip:
Kristbjörg NK 77 58
Stefán Guðfinnur
SU 78 58
Guðmundur Þór SU 121 59
Jörvi ÞH 300 59
Faxaborg GK 40 60
ÚTGEFANDI:
fiskifélag Islands
höfn. ingólfsstræti
SÍMI 10500
RITSTJÓRN:
MÁR ELlSSON (ábm.)
JÓNAS BLÖNDAL
AUGLÝSINGAR:
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
GlSLI ÓLAFSSON
PRENTUN:
fSAFOLD
ÁSKRIFTARVERÐ
750 KR.
ÁRGANGURINN
KEMUR ÚT
HÁLFSMÁNAÐARLEGA
Fyrir sex áratugum hóf
Fiskifélag íslands starfsemi,
sem kalla mætti ráðgefandi
þjónustu við sjávarútveginn.
Þessi starfsemi var framan af
jafnframt í kennsluformi,
enda þörfin á kennslu í með-
ferð mótorvéla mjög brýn á
þeim árum. Menn, eins og Ól-
afur Sveinsson og Þorsteinn
Loftsson gerðu hvorttveggja
að kenna og veita nytsamar
upplýsingar og Bárður Tómas-
son var einfarið ráðunautur
um margra ára skeið og var
starf þeirra ómetanlegt á sín-
um tíma. Þótt kennslan færð-
ist algerlega inn í sjómanna-
skólana, var ráðgefandi þ.jón-
ustu Fiskifélagsins haldið
áfram með ýmsum hætti.
Við tæknidoild Fiskifélagsins
var í nokkur ár starfandi raf-
magnsverkfræðingur í fullu
starfi og einnig skipaverk-
fræðingur og vélfræðingur,
en starf þeirra var hjá-
verkastarf. Það hefur ver-
ið þymir í augum Fiski-
félagsmanna, að fjármagn til
þessarar bjónustustarfsemi
hefur verið af skomum
skammti og ekki vaxið í réttu
hlutfalli við vaxandi þörf.
Tæknibúnaður fiskiskipa hef-
ur stóraukizt og orðið sífellt
flóknari og þar af leiðandi hef-
ur þörfin fyrir tæknilega að-
stoð og ráðloggingar við kaup
og notkun tækjanna vaxið
mjög mikið.
Hin einstöku fyrirtæki, sem
selja tæki til skipanna hafa
reynt að annast þessa þjón-
ustu eftir mætti. Mörgum þess-
ara fyrirtækja hafa veitt for-
stöðu menn, sem lagt hafa sig
í framkróka með að hafa á
boðstólum tæki frá viður-
konndum erlendum fyrirtækj-
um. Þrátt fyrir þetta er rík
nauðsyn á því að hlutlaus aðili
geti verið útvegsmönnum til
ráðuneytis, fylgst með tækja-
kaupum í fiskiskip og hvað
henti bezt í hverju ein-
stöku tilviki. Tækin geta
verið í sjálfu sér góð og
hin fullkomnustu, þó að bau
séu í ýmsum tilvikum ekki bau
hagkvæmustu. Alkunna em til
dæmis ýmis vandamál, sem upp
hafa komið í sambandi við
kaup á spilum í fiskiflotann
svo og skrúfubúnaði. Sama er
að segja um fiskileitartæki.
Ráðunautastarfsemin við land-
búnaðinn bykir ómissandi fyr-
ir þann atvinnuveg. Það er
áreiðanlega ekki síður börf á
slíkri starfsemi í sjávarútveg-
inum. En til hennar þarf fjár-
magn.