Ægir - 01.04.1985, Síða 26

hrygningarstofninn um 10 millj-
ónir tonna. Á tímabilinu frá
1967-1982 þ.e.a.s. eftiraðstærð
hrygningarstofnsins varð minni
en tvær milljónir tonna gat hann
ekki af sér neinn sterkan árgang.
Það var á þessum forsendum að
Alþjóðahafrannsóknaráðið mælti
með algeru síldveiðibanni allt
fram til ársins 1983. Talið er að
svo hafi verið að þessum síldar-
stofni sorfið að nánast engin síld
hafi hrygnt við vesturströnd Nor-
egs árið 1970 og 1971. Þetta
breyttist á árunum 1972 og 1973
þegar 1969 árgangurinn varð
kynþroska. Það eru afkomendur
þessa árgangs sem nú mynda
hrygningarstofninn og var hann
kominn í um 400.000 tonn árið
1980. Talið er að þessi stofn sé
nú um 700.000 tonn en það eru
aðeins um 7% af fyrri stærð.
Stofninn hefur því verið mjög
lengi að ná sér einkum vegna
þess að nýliðun hefur lengst af
verið mjög lítil. Þetta breyttist þó
algerlega haustið 1983 þegar
Ijóst varð að þá um vorið hafði
klakist út mjög sterkur árgangur.
Þessi árgangur mun bætast í
hrygningarstofninn 1987-1988
þannig að stærð stofnsins mun
sennilega tvöfaldast eða þrefald-
ast.
Eftir hina bitru reynslu sem
menn urðu fyrir á 7. og 8. ára-
tugnum eru evrópskir fiski-
fræðingar sammála um að taka
verður tillit til eftirfarandi atriða
þegar tillögur eru lagðar fram um
síldveiðar:
a) Leyfilegur hámarksafli hverju
sinni á aðeins að vera lítill
hluti stofnsins og ekki fara yfir
20-25%,
b) nauðsynlegt er að fylgjast vel
með stærð hrygningarstofns-
ins og halda honum nægilega
stórum til að forðast viðkomu-
brest,
c) nauðsynlegt er að fylgjast
nákvæmlega með því hve
mikið er af ungsíld svo unnt
sé að draga úr veiðum ef von
er margra lélegra árganga í
röð.
Hér fyrr á árum mistókst stjórn
síldveiða vegna þess að of lítið
var að gert og of seint. Augljóst er
að bætt stjórn síldveiða krefst
þess að betri skilningur ríki milli
fiskifræðinga og stjórnvalda.
Aukin samvinna stjórnvalda og
fiskifræðinga ætti að leiða til þess
að brugðist verði snarlega við ef
einhverjar óvæntar breytingar
eiga sér stað í ástandi síldar-
stofna. Ef miðað er við fyrri ár má
búast við að slík viðbrögð verö'
auðveldari eftir útfærslu lancl'
helginnar í 200 mílur vegna þe5S
að síldarstofnar eru nú almer>nt
ekki undir alþjóðlegri stjórn-
Þannig er íslenska sumargo15'
síldin algerlega háð ákvörðunui11
íslenskra stjórnvalda og norsk'
íslenska síldin er enn sem korm
er háð ákvörðunum norskra
stjórnvalda. Síldarstofnarnir út a
vesturströnd Skotlands og vl0
suðurströnd írlands eru háð,r
ákvörðunum Efnahagsbandalag5
Evrópu. Síldveiðar í Norðursj0
eru hins vegar samkomulagsa1'
riði milli Norðmanna og Efna'
hagsbandalagsins.
Eftir að síldveiðar hófust aftur
er forvitnilegt að bera sama°
aðferðirsem notaðarhafa veriðt'
að stjórna veiðunum. Þessar eru
helstar:
a) leyfileg lágmarksstærð er
gildi fyrir alla þessa síldar
stofna. Að því er varðar
íslensku sumargotssíldina er
hún 27 cm. Eftirlitsmanna
kerfið gerir kleift að framfyl@ía
þessari reglu í meginatriðu111
þar eð unnt er að i0*'1’
svæðum þar sem mikið er un1
síld minni en 27 cm. Leyfi^
lágmarksstærð síldar 11
löndunar er 25 cm að þv' et
varðar norsk-íslensku síldin^-
Ekki er annað vitað en þessun1
reglum sé framfylgt að öðn1
leyti en því að mikið af kraeð0
veiðist oft ísvokölluðum bris
ingsveiðum Norðmanna. $e
kræðan ekki yfir 50% aflans e|
hann talinn brislingur.
Norðursjónum er leyfileg laB'
marksstærð síldartil löndunar
20 cm. Auk þess er bannað a°
landa síld til bræðslu. Eigi a°
síður hafa ólöglegar veiðar a
smásíld verið mjög miklar
eins og að framan hefur veri°
greint. Veiðar í Norðursjó 3
134-ÆGIR