Dýraverndarinn - 01.10.1948, Blaðsíða 3

SIGURÐUR ÚLAFSSGN:
SNIGILL
Þegar pabbi fór frá vinnu sinni um kvöblið,
koni hann við í Tungu. Ekki gat hann stillt sig
um að líla aí'lur á þann rauða. Sá litli var að
moða úr mosaflyksum, sem eftir voru í kassa,
ér hrossunum liafði verið gefið úr, en hann
ekki komizt að, vegna smæðar sinnar, og var
hann nú i ruðunum, auminginn litli.
Um kvöldið sagði pabbi mér frá þessum fola.
Varð hann mér strax svo mjög hugleikinn, að
ég' vildi óvægur, að ])al)l)i seldi skjótta folann
en tæki þennan rauða í staðinn. Ekki vildi fað-
ir minn samt heyra það nefnt, enn sem kom-
ið var.
Þegar pabbi fór lil vinnu morguninn eftir,
gat hann samt ekki stilll sig um að lcoma
við i Tungu. Enn var sá rauði að moða úr leif-
unum. Pabbi klappaði folaskinninu og fór svo.
Hann leit við, þegar hann var kominn úl úr
réttinni. Þá stóð sá rauði og liorfði á eftir lion-
um, og eitthvað það var í augunum, sem kom
við pabba.
í kaffitimanum um morguninn fór hann al't-
ur lil folans, og nú labbaði sá rauði tvö til þrjú
skref á leið mcð lionum, j)egar hann fór, og
mændi á eftir honum. í matartímanum, kl. 12,
fór pabbi enn til að líta á þann rauða, og þá
slceði það, sem lireif. Þegar hann sá föður minn,
kom liann út að girðingunni til hans og liorfði
á hann með sinum barnslegu augum, cins og
hann vildi biðja hann að frelsa sig lir þessari
prísund. Pabbi gaf sig þá á tal við manninn.
Hér sést Snigill, þar sem hann er að sijna
listir sínar, sem hann lærði d yngri árum.
Þá var það kallað fikt að vera að kenna
honum þetta. Ná er Snigill orðinn víðfrægur,
og var undirstaða frægðar hans lögð með
þessu fikti, eins og síðar mun sagt verða.
sem gætti hrossanna, og spurði, hvort hægt
mundi vera að fá þcnnan fola. Maðurinn taldi
engan vafa á því, ef hann kæmi með annan
hest í staðinn fyrir liann, en það yrði að gerasl
fljólt, því að klukkan eitt ætti að rcka lirossin