Dýraverndarinn - 01.04.1954, Blaðsíða 4

20
DÝRAVERNDARINN
KISA
Þegar illa á mér lá
og ornuðu tárin hvarmi,
til mín komstu, kisa grá,
og kúrðir mér að barmi.
Mér finnst enginn efi á |>ví
þótt aðrir vilji ei trúa,
að kattarþeli þinu í
þöglar ástir búa.
Margir segja, að söngur þinn
sé af verra tagi.
Þú hefur samt í sál mér inn
sungið dýra bragi.
Mig hafa glatt þín ljóðin löng
og látið tárin þorna,
er þú kvaðst kattarsöng
kát um bjarta morgna.
Guðmundur Guðmundsson.
(Úr kvæðinu Kisa).
Tvær litlar kisur að hnupla úr mjólkurfötunni. (Dyrev. Ungdomsbl.)
Aðalbjörg Skarpliéóinsdóttir:
SKOT I FJARLÆGÐ
Úti er íslenzkt vor, inni er kyrrð og friður.
Ó, þú indæla vor, friðsælt og fagurt! Nú vaknar
allt, sem lífsanda dregur, vaknar og lifnar eftir
vetrardrungann.
Það er vorþeyr í lofti. Ótal raddir berast til
mín og óma í eyrum mér. Litlu, yndislegu sumar-
gestirnir eru að boða komu sína hingað á yztu
norðurslóð. — Hlusta þú, sál mín, og um þig mun
streyma viðkvæm ró.
Það er vormorgunn í allri sinni dýrð. Sólin skín
skært og blítt yfir allt og alla; vorsólin ljúfa, sem
bræðir klakann og græðir flest mannleg mein. Litlu
lækirnir kveða sinn Ijúfasta óð, og fuglarnir kvaka
í lofti. — Já . . .
„Gott á fuglinn fleygi,
sem fjötra engin bönd;
en fótur vor er fastur,
er fljúga vill önd‘‘.
Og kyrrðin varir ekki lengi. Skyndilega er hún
rofin með einu snöggu skoti, og svo koma fleiri
á eftir.
Hvað er að gerast?
Því er auðvelt að svara. — Það er verið að
skjóta fugla. Þessi fagri morgunn er valinn til svo
andstyggilegs verknaðar. Hvernig má það ske, að
til skuli vera nokkur mannshönd svo grimm að
geta valdið þeim ósóma að níðast svo miskunn-
arlaust á saklausum smælingjum?
Þið varnarlausu, vængfleygu vinir mínir! Hvað
hafið þið til saka unnið? Hví er ráðizt á ykkur a
morgni lífsins með morðvopnum og þið sviptir lífi
— eða það, sem verra er — særðir, ef til vill
illa særðir? Þið eruð, eins og fleiri, að fagna vori
þessa morgunstund. Ykkur grunar ekki, að hætt-
an sé svo nærri. Þið vitið ekki, hve mannshugur-
inn er harður í ykkar garð.
Ó, þú vesæla mannskepna! Hvilíkt illvirki drýg'
ir þú, og það á þessum degi, þegar allt er að íklæð-
ast skrúða vorsins. Á slíkum degi eiga allir að
fagna nýju vori og nýju lífi, en ekki taka sér morð-
vopn í hönd og læðast síðan í skotfæri við varn-