Dýraverndarinn - 01.05.1959, Blaðsíða 16

læk. Þegar kom fram yfir hádegi, gerðist Rauðka
þorstlát og fékk að þamba úr læknum. I næstu
ferð stanzaði hún á sama stað til að drekka, og
svona gekk það í hverri ferð. Ég tók að undrast
þorstann í skepnunni og fór að gefa henni gætur.
Sá ég þá, að hún setti flipana aðeins niður í vatn-
ið og hélt þeim þar, en drakk ekkert. Hún var
einungis að hvíla sig með þessu bragði!
Túnsækin var Rauðka í meira lagi, en völlur-
inn þó ógirtur. Við siguðum frá túninu á kvöldin,
en sáum þá stundum hvergi Rauðku. Kom síðar
í ljós, að hún faldi sig á bak við fjárhúsin og var
þar að bíta í óðaönn. Var hún vanin af þessu
með hrossabrestinum.
Eitt sumar á túnaslætti var farið að sækja
hrossin á kvöldin og hýsa þau. Fór því fram nokk-
ur kvöld. En þá tók Rauðka upp á því að fara
hátt upp í Hámundarstaðahlíð, þegar leið að
kvöldi. Fylgdu hin hrossin henni eftir, því að hún
var greinilega foringi þeirra. Við nenntum ekki
að sækja hrossin svona langt og töldum víst, að
þau mundu eira þarna um nóttina. En um morg-
uninn stóðu þau öll í túninu, og var auðséð, að
þau höfðu komið snemma nætur; svo mikið gras
var bælt og bitið, og þétt lágu hrossataðshrúg-
urnar. Nú var vakað í leyni næstu nótt til að
fylgjast með háttalagi Rauðku. Jú, hún færir sig
upp hlíðina og bítur hin rólegasta um kvöldið.
Klukkan langt gengin tólf fer hún að standa kyrr
og horfa heim til bæjar, og rétt um lágnættið
tekur hún allt í einu strikið niður hlíðina og heim
í tún. Skokkuðu öll hin hrossin á eftir henni —
alveg heim að bæ. Upp frá þessu voru hrossin
alltaf hýst á kvöldin, þó að langt þætti að sækja
þau.
Rauðka var mjög duglegt beitarhross og glúrin
að finna snöp, þótt lítið væri um haga fyrir fann-
fergis sakir. Fylgdu hin hrossin henni trúlega.
Var okkur jafnan meinlaust til hennar, þrátt fyrir
brögðin og duttlungana.
Og ellidauð varð Gamla Rauðka að lokum.
ATHUGIÐ
Nauðsynlegt er að kaupendur tilkynni bústaðaskipti. Van-
skil hafa orðið á blaðinu vegna þess, að kaupendur hafa
látið það hjá líða.
Ég veit, herra, húseigandi, að það er bannað að hafa hund
í húsinu, en yður hefur láðzt að hanna okkur að hafa fíl!
TRALLI
hefur því miður týnzt í bili, enda kominn á flækingsaldur,
en vonandi leitar hann aftur heim.
EFNISYFIRLIT
yfir árgang 1958 fylgir næsta blaði Dýraverndarans.
DÝRAVERNDARINN
Útgefandi: Samband dýraverndunarfélaga íslands. Ritstj.:
Guðmundur Gíslason Hagalín, Silfurtúni, Garðahreppi
(Sími 50166. Pósthólf 1342). Afgreiðslu annast Þorgils
Guðmundsson, Hraunteigi 21 (Sími 34344. Pósthólf 993).
Þorgils er að hitta á Fræðslumálaskrifstofunni alla virka
daga frá kl. 9 til 5. Verð blaðsins er kr. 30.00. Gjalddagi
er 1. júlí. Vinnið kappsamlega að útbreiðslu Dýraverndar-
ans. — Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
32
DÝRAVERNDARINN