Dýraverndarinn - 27.05.1915, Blaðsíða 4

2Ó
DÝRAVERNDARINN
hor hundruðum saman; allir vita þaö, en enginn kærir. Of
margir samsekir. YfirvaldiS veit af því eins og hver annar,
en hann hreyfir sig ekki. Enginn hefur kært fyrir honum, og
því siSur nokkur sannaö aS nokkur kind liafi farið ú r
h o r.
Fuglafriöunarlögin eru vitaskuld oft brotin; en margir hafa
líka sætt sektum fyrir það. Allir vita, aö þaS er langt um
hættulegra aS bana einni æSarkollu en drepa 200 fjár
úr hor.
Dýravinum þykir súrt í brotiö aö eiga ekki aS baki sér svo
skýr og ótviræS lög, aö auöiS sé aö koma fram ábyrgS á hendur
hverjum þeim, sem uppvis veröur aö illri meöferS á skepnum,
þvi aS þeir treysta þvi, aö bætt löggjöf mundi bæta hag skepn-
anna. En þó aS eitthvaS kunni aS vera til í því, aö lögin séu
ófullkomin, teygjanleg og óákveSin, þá er það víst, aö fleira
er að.
Hugsunarháttur fólksins og landsvenjan hefur áreiSanlega
áhrif á yfirvöldin. AS minsta kosti meöan ekki fást ítarleg og
fullkomin dýraverndunarlög, má vinna aö þvi aö breyta hugs-
unarhættinum og landsvenjunni til batnaSar. ÞaS er meira aö
segja nauösynlegt aS gera, til aö geta gert sér nokkra veru-
lega von um góö lög um dýraverndun. Og þó aS þau gætu
orSiS til, — sem er harla ólíklegt meðan þingmenn eru af
sama súrdeigi og fólkiö, og fólkiS óskar ekki eftir slíkum lög-
um — þá yrSu þau dauSur Ijókstafur, eins og horfellislögin.
Fáir yröu til aS kæra, og enginn fengi sekt.
En þegar almenningsálitiö er oröiS svo ríkt, aS yfirvaldiS
veit, aS heiöur þess liggur viö, ef þaö gegnir ekki réttmætum
kærum, þá er ekki hætt viö því að það skelli skolleyrunum
viö. Hitt er freisting, sem enginn lagagætir ætti aö vísu að
falla fyrir, aS 1)eita lögunum vægilega samkvæmt almennings-
álitinu, heldur en hitt, aö beita þeim á þann hátt, er ríöur al-
gjört í bága viS almenningsálitið.
Dýraverndarar meS okkar þjóS eiga langt i land, og þeir
mega búast viö aö þurfa „aö taka landsynninginn“, en þeir ná
landi á sínum tíma. Ef til vill ekki þeim mun fyr sem fyr eru
s a m i n 1 ö g um dýraverndun.