Dýraverndarinn - 27.05.1915, Qupperneq 11

DÝRAVERNDARINN
27
þeim er málsins varnaíS, blessuöum, þau geta ekki kvartað og
veröa aö taka viö því, sem aö þeim er rétt; Þótt stúrin hljóti
þau stundum aö v.ra yfir meöferöinni.
Þegar Dýraverndunarfélagið hefur 2—300 meöl., þá getur
þaö bygt sér hesthús og selt ferðamannahestum hey og skýli
meö vægu veröi, því á slíku er oft þörf, þegar mannmargt er í
borginni. Þegar Dýraverndunarfélagiö hefur oröiö 3—400 með-
limi, þá getur þaö Dygt sér hundahús handa ferðamannahund-
um, svo þeim geti liöið hér vel í ferðalögum, og sömuleiðih
flækingshundum, sem týnst hafa frá húsbændum sínum.
Þegar Dýraverndunarfélagiö hefur oröiö 1—2000 meölimi, þá
getur þaö reist sér sjúkraskýli fyrir vanaöa og meidda hunda
og hesta og önnur dýr, svo þau geti notið þar aðhjúkrunar
góöra manna.
Þetta mun nú þykja nokkuö stórkostlegar skýjaborgir, en
engum efa er það bundiö, aö þetta getum viö, bara ef viljinn er
nógu einbeittur, því aö „sigursæll er góður vilji“.
Og góöur vilji, eindreginn vilj, er máttugasta valdið i
heiminum. JÓH ÖGM ODDSSON„
EINA VIKU í BRUNARÚSTUM.
í einu af húsunum, sem logaöi upp í „brunanum mikla“ i
Reykjavik, var kjötbúð. Þar var köttur haföur til vörslu, og
var ekki manna í þeim hluta hússins að nóttunni til.
Um margt þurfti að hugsa og margs var að gæta nóttina
þá; og enginn mundi víst eftir aumingja kisu; auövitaö eng-
inn vitaö af henni þar nema húsráðandi. Húsið brennur til
ösku; dag eftir dag horfir fjöldi fólks á rústirnar, og engan
grunar, aö nokkurt líf leynist undir öskuhrúgunum, niðurfölln-
um múrveggjum og brunnum röftum.
En viku eftir brunann skreiöist kjötbúöarkötturinn út úr
brunarústunum, aumur og aðfram kominn af brunasárum og
hungri. Einhver var svo miskunsamur aö stytta honum þegar
aldur.
Þetta, aö köttur brennur lnni, eöa endar æfidagana eftir
heillar viku látlausar þjáningar, þykir mörgum aö líkindum