Dýraverndarinn - 15.07.1916, Blaðsíða 5

D Ý R A V E R N D A R I N N
• 53
Ljósasti votturinn um þaö er hve æðarvarpsræktinni fer
lítiö frarn hjá oss.
Þrátt fyrir alla viöleitni löggjafarvaldsins á aö friöa æöar-
fuglinn til eflingar þessum atvinnuvegi, sýna margir honum
fullan fjandskap með því aö drepa æðarfuglinn unnvörp-
um, er þeir fá höndum undir komist.
Og svo sljóft er almenningsálitiö fyrir gagni landsins,
að þaö heldur verndarhendi sinni yfir æöarfuglamoröingj-
unum.
Jafnvel varpeigendumir sjálfir veigra sér viö aö ónáða
þá, auk þess sem þeir hafa lengstum fylt fjandaflokk æöar-
fuglsins með hóflausri eggjatöku og óskynsamlegri dún-
töku og orðið þannig árlega tugum ])úsunda fugla aö bana.
Meö þessari grimd og haröýögi gerum vér sjálfum oss stór-
tjón og svíöum landiö okkar í staö þess aö prýða þaö. Þaö
er sama þjóðarsmánin og liorfellisfarganiö, sem næstum ár-
lega hleður valköstu af búpeningi vorum.
Meö vaxandi menning og mannúö er vonandi aö þessum
smánarblettum fækki á atvinnuvegum vorum.
En þeir ]>urfa aö hverfa sem allra fyrst úr þessu, ef vér
með réttu eigum aö geta talist siðuö þjóð.
Vigur, 16. júní 1916.
SIGURÐUR STEFANSSON.
DÝRAVERNDUN
EFTIR FRÚ INGUNNI EINARSDÓTTUR Á BJARMALANDI
(Erindi flutt nö Þjórsártúni.)
f þvi trausti að hin háttvirta samkoma misviröi þaö ekk, vil
eg leyfa mér aö tala hér nokkur alvöruorö, ])ó aö síst vildi
eg veröa til að gera gleðispjöll. Svo er mál meö vexti, aö eg
hef eitt áhugamál ööru fremur, sem mig langar til aö tala
um, og þaö er d ý r a v e r n d u n. Um hana þyrfti margt og
mikið aö tala og enn þá meira aö gera til þess aö luigsjónir
dýraverndara og dýravina kæmust i framkvæmd. En því miður
hef eg fátt af ])ví, sem ötull dýraverndari ætti að hafa til aö
bera, sem sé hvorki málsnild né starfs])ol, en eg hef áhuga og