Dýraverndarinn - 15.07.1917, Blaðsíða 5

DÝRAVERNDARINN
53
viS sjáum hjá Elliöaánum staurana meö auglýsingunni: „Lof-
iö hestunum aö drekka.“ Eg man vel eftir því, er eg sá þau
orö í fyrsta sinn, eg man, hve vænt mér þótti um aö fá tæki-
færi til þess aö hlýöa þeim.
Þegar viö heyrum þessa fögru lýsingu: „Eins og hiröir
mun hann halda hjörö sinni til haga, taka unglömbin sér í
fang og leiöa mæöurnar,“ þá vitum viö, hver aöaltilgangur-
inn er meö þeim, en um leiö sjáum viö sólarmynd, yndislega
mynd af umhyggjusömum hiröi, og hinni ánægöu hjörö hans.
Allir þekkja oröin þessi: „Eg er góöi hiröirinn“, og veita þvr
eftirtekt, aö hiö háleita starf, mönnunum til hjálpar, hefir
veriö kallaö h i r ð i s starf, og þegar talað er um verðmætii
manns sálarinnar, þá er sögö saga af manni, sem leitar að
hinum eina týnda sauöi, sem með engu móti má algjörlega
týnast. En um leiö sjáum viö mynd af umhyggjusömum manni,
sem lætur sér ant um þá hjörð, sem honum er trúað fyrir.
En þessi saga er sögö af honum, er benti mönnunum og sagði:
„Lítið til fuglanna í loftinu, yðar himneski faöir fæöir þá. Lit-
iö á akursins liljugrös. Salómon var ekki svo skrýddur, sem
eitt þeirra.“ Þá man eg um leið eftir versinu:
Þótt kongar fylgdust allir að
meÖ auð og veldi háu
peir megnuðu ei hið minsta blað
að mynda á blómi smáu.
Það er sagt, að Brorson sálmaskáld hafi oröiö biskup af
því aö konungurinn hafi orðiö svo hrifinn af þessu versi.
Viö eigunt aö hafa opið auga fyrir tign og fegurö náttúr-
unnar. Þetta á aö innræta hinum ungu. Gott á sá kennari, sem
segir börnunum söguna af Jónasi. Hann prédikaði yfir Ninive.
Fólkiö bætti ráö sitt. En þá slepti guð hefndinni. Þetta mis-
líkaði Jónasi svo, aö hann vildi deyja. Jónas fór út úr borg-
inni, og gjöröi sér laufskála. Guö lét rísínusrunn upp spretta
yfir Jónas, og varö hann því feginn. Næsta dag stakk ormur
runninn. Þá var engin forsæla, en steikjandi sól. Óskaöi hann
sér þá dauöa. Þá sagöi guð við Jónas: „Er þaö rétt gert af þér,
aö reiöast svo vegna rísinusrunnsins? Þig tekur sárt til rísin-
usrunnsins, sem þú hefir ekkert fyrir haft og ekki upp klak-