Dýraverndarinn - 15.07.1917, Blaðsíða 3

DÝRAVERNDARINN
5i
aS, er hauststormarnir blésu og laufiö féll af trjánum. En aft-
ur sá hann hina sterku þrá, er trén fóru aö skjóta frjóöngum,
og þessa þrá vill hgnn styöja. Hann vill hjálpa þrá skepn-
unnar. Þaö er í ööru sambandi og á öbrum staö, aS hann
vitnar í þessi orð, sem sjálfsögS til eftirbreytni: „Þú skalt
ekki múlbinda uxann, er hann þreskir."
Takmarkinu er enn ekki náö, friöarþráin hefir ekki náö aö
rætast. En við eigum aö styðja aö þrá mannanna og hins skap-
aöá. Jesús hefir sagt: „Þiö eruð bræöur“. Þannig eiga menn-
irnir aö breyta hverir við aöra. En jafnfram eiga þeir aö fara
vel meö það, sem þeim er trúað fyrir. Langur tími er liðinn
frá því þeim var falin umsjá með dýrurn merkurinnar, fugl-
um loftsins og fiskum sjávarins. Yfir þessu á maðurinn að
drotna. Honum er gefið aöalsmerki. Hann á að drotna, hann
á að vera herra. En hann á ekki aö vera harðstjóri, heldur á
hann að hegöa sér, eins og samboöið er tign hans, samboðið
aðalsmerkinu; hann á í þessum efnum að vera „gentleman“.
Manninum er trúað fyrir skepnunum og hann verður að
standa reikningsskap á þessari ráðsmensku sinni. Skepnurnar
má hann nota sér til gagns, en verður að' muna eftir því, að
hann á að vera herra, sem ekki hegðar sér eins og þræll.
Þ e i r, s e m e r 11 d r o t n a r, m e g a e k k i v e r a þ r æ 1-
menni. En slík hugsun býr hjá mönnum, er þeir segja:
„Eg á hestinn, eg má fara illa með hann, ef mér sýnist.“ Þá
er drotnunin orðin aö' þrælmensku.
Langt er síðan þetta boö var gefið, að menn skyldu halda
hvíldardaginn heilagan, og var þessu bætt við boöorðið: „til
])ess að uxi þinn og asni geti hvílt sig.“ Skepnurnar eiga
einnig að vita af ]>ví, að til er hvildardagur. Það var áöúr
meiri viröing fyrir helgideginum, það var auövelt að þekkja
þá daga úr. Skepnurnar ættu á sinn hátt að geta fundið: „Það
er áreiðanlega hvíldardagur í dag.“
Skepnurnar finna hvernig með þær er farið. Þið kannist
við söguna um ösnuna hans Bíleams. Bíleam er á ferð, sem
er háskaleg í augum guðs. Engillinn varnar honum. Þá sneri
asnan út af götunni út á grundina. Bíleam baröi hana. Þá
þrengdi hún sér upp að grjótgarði. Barði Bíleam hana ])á
aftur. Síöast lagöist hún niður. Þá reiddist Bileam og baröi