Dýraverndarinn - 01.12.1966, Side 9

Ur bréfi frá Ni^ríði
Oinarsdottnr frá Itæ,
trðartois'i \ !\VsIiaupsiað
„Þegar ég sá í Dýraverndaranum mynd, sem fylgir
greininni Menn og dýr, datt mér í hug mynd, sem
tekin var af mér fyrir einum fimmtán árum síðan
Itér í garðinum. Þá átti ég bæði hænsni, kú og kött,
þó að heilsuleysi hafi nú valdið því, að ég á alls ekk-
ert af þessum kæru vinum mínum lengur. Þegar
tttaður þarf oft að fara frá því, sem er jafn kært
tttanni og mínar skepnur voru mér — og biðja hina
°g aðra ulanbæjar að gæta Jteirra á meðan, vill mað-
ur heldur farga þeim.
Kýrin var Jtannig, að ef hún heyrði rödd mína,
er ég kallaði: „kýrin, kýrinl" kom hún alltaf, já,
bara ef röddin náði eyrum hennar. Hænsnin voru
lJannig, að ég mátti livergi tylla mér niður, Jjar sem
þau sáu mig, án þess að Jsau væri Jiegar í stað kom-
ut. Og Jjau röðuðu sér utan á mig eins og flugur,
bvar sem þau gátu fætur fest. Á myndinni á blað-
stðu 95 eru hálfvaxnir ungar. Þeir eru alls 7, sumir
svartir, en aðrir hvítir, en rnyndin er svo dökk, að
þcir svörtu sjást víða ekki. Þau átu úr hendi minni,
bvar sem ég var stödd, öll dýrin, sem ég átti, og oft
bom Jjað frarn, hve vitur Jtau voru, bæði fuglar og
dýraverndarinn
ferfætlingar, sem kölluð erti skynlausar skepnur. £g
lief oft undrazt Jjað heimskulega lieiti, Jrví sannar-
lega vita þau sínu viti — stundum rétt eins og við
og vel J)að.
Mig hefur oft langað mikið til að skrifa og segja
frá reynslu minni af dýrunum, meðal annars við-
burði, sem fyrir komu í bernsku rninni og æsku og
dýrunum voru tengdir, en ég hef ekki treyst mér til
Jícss. Ég lief lengstum verið haldin Jteim höfuð-
kvölum, sem kallaðar eru migrene, og Jjær hafa frek-
ar ágerzt með aldrinum. Stundum saman man ég
ekkert í samhengi, og nú bið ég ykkur að fyrirgefa
þennan ruglingslega miða, sem skrifaður er eftir eitt
flogið.
Nú eru J)að bara blessaðir litlu fuglarnir, sem
ég get sýnt umhyggju, og af Jæim á ég ýmsar mynd-
ir, sem ég tek gegnum gluggarúðurnar. í mikla
snjónum í fyrravetur gaf ég Jíeim á brettin utan við
gluggana. Svo sat ég innan við rúðurnar og horfði
á Jiessa „smávini" rnína. Þeir sáu mig og litu oft til
mín kvakandi, og ég liugsa, að ég hefði getað strok-
ið J)eim, ef rúðan hefði ekki verið á milli. Ég var
búin að kaupa 14 poka af fuglafóðri, áður en snjó-
inn leysti, en auk J)ess gaf ég fuglunum margt og
mikið af öðru, sem Jjeim var ætilegt. Sumt af því
„mallaði" ég handa J)eim.
Ég sendi tvær rnyndir af smáfuglunum, sem tekn-
ar voru einmitt meðan djúpfennið var.
Með beztu kveðjum.
Sigríður Einarsdóttir frd Bœ.