Heimir : söngmálablað - 01.03.1939, Síða 10

6
H E I M I R
semi og örfað þá ríku skáldæð, sem í Sigvalda Kalda-
lóns býr. Eg lield að ég verði að leyfa mér að taka
hér upp dálitinn bréfkafla frá bonum til min, um lífið
þarna norður í Jökuldjúpinu, þar sem hann eignaðist
reyndar ágæta vini, eins og annars staðar þar sem
liann hefur verið, en hann er sjálfur vinfastur og vin-
vandur. Hann segir i bréfinu, sem ég nefndi: „Náttúr-
an þar vestra er víða lieillandi fögur og hefur mikil
inspírerandi áhrif á mann, enda er töfrandi í Ármúla
og þá í Kaldalóni. Vorkvöldin komu seiðmögnuð og
full af liljómum inn um opinn gluggann minn, er ég
var lagstur lilustandi til hvíldar. Þá lieyrði ég það, hvað
náttúran okkar syngur með fjölbreyttum róm, og nú
veit ég live mikið á eftir að leysa úr læðingi af ís-
lenzkri tónlist og það í stórum formum, þegar fallast
i faðma dulræn náttúra og seiðmagnaðar þjóðsagnir og
þegar sá maður kemur, sem kann að túlka og skilja
þá óma, þá fáum við volduga tónlist og þá mun um-
heimurinn hlusta og dást að, en það verður aldrei gert
með eintómum kvintum, þeir geta verið góðir með, en
ekki eingöngu." Þessi eru orð Sigvalda Kaldalóns sjálfs
og lýsa vel honum og stefnu lians.
Á þessum árum lifði Sigvaldi Kaldalóns við allmikla
einveru og fásinni, sem kallað mundi vera, en á góða
lconu, sem studdi hann einnig i listaráhuga hans. Innsta
þrá hans til lista og fegurðar þroskaðist á þessum ár-
um og skilningur sjálfs lians á hlulverki sínu sem túlk-
anda liins þjóðlega í íslenzkri náttúru og íslenzkum
lcvæðum, við nútímahæfi og hins angurværa og dul-
ræna í islenzku þjóðareðli. Síðan þetta var, liafa
komið út eftir hann um 70 lög, og meira mun
liann eiga í fórum sínum. Þessi lög mörg urðu
fljótlega meðal þeirra laga, sem mest voru sungin á
mannamótum og i samkvæmum og rauluð i ein-
verunni, Þau náðu alþýðuhylli, í orðsins eiginlega og
fyllsta skilningi. Einn maður átti á þeim árum ekki sizt