Heimir : söngmálablað - 01.03.1939, Síða 33
HEIMIR
29
GLETTUR.
Söngvarinn Sleszak var
spaugsamur. Einu sinni fékk
hann svohljóðandi símskeyti
frá söngstjóra, sem vildi ráða
hann til að syngja i óperu:
„Hundrað mörk. Þúsund
kveðjur.“
Sleszak sendi honum skeyti um
hæl:
„Þúsund mörk. Hundrað
kveðjur.“
*
Richard Strauss stjórnaði á
sefingu í Dresden Alpahljóm-
kviðunni eftir sig. í þeim þœtt-
inum, er heitir „Þrumuveður og
rok“, misti konsertmeistarinn
fiðlubogann skyndilega úr hendi
sér. Strauss hœtti jafn skyndi-
lega að stjórna, leit yfir hópinn
og sagði: „Mér þykir það leitt
— en við verðum að endurtaka
þrumuveðrið, því konsertmeist-
arinn missti regnhlifina sina!“
*
Ibsen bylti sér í gröfinni, leit
upp og sagði við Wagner: „Hvi-
likir tímar! Nú eru þeir farnir
að afskræma leikritin min í
kvikmyndum." — „Taktu þetta
ekki nærri þér,“ sagði Wagner,
„þú sætir þig bráðlega við þetta.
Það eru áratugir síðan þeir fóru
að misþyrma lögunum mínum
á Iýrukassa.“
*
Óperan „Traviata“ eftir Verdi
er sorgarleikur. Efnið er snið-
ið etfir „Kamelíufrúnni“ eftir
Dumas. Aðalpersónan í óper-
unni er látin veslast upp og
deyja úr tæringu i síðasta þætti.
Þegar óperan var sýnd í fyrsta
sinn í Feneyjum 1853, tókst svo
til með valið á söngkonunni,
sem fór með þetta hlutverk, að
hún var bæði stór og digur.
Þegar komið er fram í siðasta
þáttinn, hefir læknirinn orð á
því, að tæringin fari brátt með
fjörið veika. Þegar áheyrendur
heyrðu þessi orð, fóru þeir að
brosa, því þeir sáu, að söng-
konan var feit og sælleg og ekki
lík aðframkomnum tæringar-
sjúklingi. Og svo þegar einhver
úr áheyrendahópnum hrópaði
til læknisins á söngsviðinu:
„Sérðu ekki maður, að hún er
feit eins og rúllupylsa frá Bo-
logna!“, þá skalf allt húsið af
hlátri.
Þetta atvik varð til þess með-
al annars, að frumsýningin á
þessari frægu óperu mistókst.
*
Brahms var ómannblendinn
og stuttur í spuna við ókunn-
uga. Hann dvaldi oft á baðstöð-
um, og þá voru margir, sem
vildu kynnast snillingnum og
gáfu sig á tal við hann. En hon-
um var lítið um það gefið og
reyndi jafnan að koma þeim af
sér. Einu sinni hafði hann sezt
á stein við þjóðveginn, til að
hvíla sig, og kom þá lil hans
amerískur ferðalangur og sagði:
„Er það ekki Mr. Brahms? Mig
hefir alltaf langað til að kynn-