Dvöl - 19.05.1935, Síða 15

10. maí 1036
D V Ö L
16
Búðingurinn
Ég þekki verzlun, sem hefir
rúsínubúðinga til sölu, og veit,
að það er venja þar fyrir jóíin
að raða þessu sælgæti á borð.
Viðskiptamennirnir mega svo
velja þann búðinginn, sem þeim
geðjast bezt að, og þeim er jafn-
vel leyft að smakka á hinum
ýmsu tegundum til þess að vita,
hver þeim finnist ljúffengust.
Ég hefi oft hugsað um, hvort
fólk, sem alls ekki ætlar að kaupa
búðing, myndi ekki stundum
nota sér þetta, og einu sinni rak
forvitnin mig til þess að spyrja
búðarstúlkuna um það. Ég fékk
að vita, að mér hafði ekki skjátl-
azt.
„Það er til dæmis einn gamall
maður“, sagði hún, „sem kemur
Ferðsöngur sveitadrengsins.
Ég fagna þér þröstv/r,
mig kœtir þitt kvak
ég klárinn minn beisla
svo stig ég d bak
vid skiljvm livor annan
og gatan er greið
ég get þess ei núna,
hvar beygt er af leið.
Og nú er ég ungur og vorid er vor,
vákan er draumur og misstígin spor
heimurinn sólskin og leikur og Ijóð
nú er lifað og sungið og dansað á glóð.
Fura í Garði.
hér næstum vikulega og smakk-
ar á öllum búðingunum, en samt
hefir hann aldrei keypt neitt og
kaupir víst aldrei. Ég man líka,
að hann kom í fyrra og árið þar
áður. En ég lield, að liann megi
koma, fyrst hann langar í þetta;
ég sé ekki eftir því í hann. Og ég
vona, meira að segja, að hann
geti farið í margar fleiri búðir og
fengið sinn skammt þar líka.
Honum virðist geðjast prýðilega
að því, manntetrinu, og ég held,
að þá muni ekki mikið um þetta“.
Hún var að ljúka við setning-
una, þegar roskinn maður haltr-
aði inn að borðinu og fór að
rannsaka búðingana af mikilli
nákvæmni.
„Sko, þetta er einmitt paaður-
inn, sem ég var að segja yður
frá“, livíslaði búðarstúlkan. „Tak-
ið þér eftir honum“. Svo sneri
hún sér að honum. „Vilduð þér
smakka á þeim, herra minn?“
spurði hún. „Hérna er skeið
handa yður“.
Gamli maðurinn var fátæklega
en þokkalega til fara, eins og
stendur í sögunum. Hann tók við
skeiðinni og gekk svo á röðina og
smakkaði á hverjum búðingnum
eftir annan. Og svo ákafur var
hann, að hann gaf sér naumast
tíma til að þurka öðru hvoru úr
rauðum augunum pieð stóra,
rifna vasaklútnum, sem hann dró