Dvöl - 09.06.1935, Qupperneq 9

Dvöl - 09.06.1935, Qupperneq 9
9. júní 1935 D V 5 dreng-janna, en nú voru það for- eldrar þeirra, sem kölluðu á þá ruddalega: „Viljið þið hypja ykkur heim, svínin ykkar. Þið látið mig sjá ykkur tala við göturæflana"! Stundum hentu litlu strákarnir grjóti í hana. En koparskilding- um' þeim, sem einstöku konur gáfu henni, hélt hún vandlega saman. Svo var það dag einn þegar hún var ellefu ára, að hún hitti Chouquet, litla drenginn, bak við kirkj ugarðinn, grátandi af því að leikbróðir hans hafði stolið tveimur skildingum frá honum. Tár þessa drengs gerðu hana sár- hrygga af því hann var kominn af Því fólki, sem hún hélt í ein- feldni sinni, að væri ávalt glatt og ánægt. Hún gekk til hans, og þegar hún heyrði orsökina að liryggð hans, þá lagði hún í lófa hans alla þá aura, sem hún átti, en það voru sjö skildingar. Dreng- urinn tók við þeim og hætti að gráta. Þá gerðist hún svo djörf í gleði sinni að kyssa hann. En þar eð hann var allur í því að skoða peningana, þá veitti hann ekkert viðnám, og hún, sem fann að sér var ffvorki veitt mótstaða né refsing fyrir þetta, byrjaði aftur, tók hann í faðm sinn, kyssti hann innilega, og hljóp svo í burtu. Hvað gerðist nú í huga litla flækingsins? Geymdi hún minn- ingu litla drengsins af því hún ö L hafði fórnað honum aurasafni sínu eða af því að hún hafði kysst hann fyrsta ástarkossin- um ? Það er sami leyndardómur- inn, hvort sem er hjá bömuni eða fullorðna fólkinu. Mánuðum sam- an dreymdi hana um þetta horn kirkjugarðsins og þennan dreng. Til þess að geta séð hann— ef til vill, þá stalst hún frá foreldr- um sínum stundum, eða hún safnaði skilding og skilding af iðn foreldranna eða af vistum þeim, sem hún keypti. 1 slíkum1 ferðum hafði hún stundum tvo franka í vasanum', en hún gat að- cins komið auga á litla lyfsal- ann, sem leit mjög snyrtilega út fyrir innan gluggann í búð föður síns, milli fagurrauðrar skálar og sýnishorns af bandomii. Töfruð, æst og hrifin af ljóma hins litaða vatns og ljómandi spegla, elskaði hún hann því meira. Hún varð- veitti hina óafmáanlegu mynd hans í hjarta sínu. Og þegar hún hitti hann aftur nokkrum ámm‘ seinna, þar sem hann lék sér að marmarakúlum með félögum sín- um 'oak við skólann, þá féll hún um háls honum og kyssti hann svo ákaft, að hann byrjaði að væla af ’nræðslu. Þá gaf hún hon- um peningana sína til að friða hann — þrjá franka og tuttugu! centimes — 1 raiin og vem heilan auð, sem hann horfði á með glenntum augum'. Hann tók pen- ingana og lofaði henni svo að kyssa 3ig eins mikið og hún vildi.

x

Dvöl

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.