Melkorka - 01.10.1950, Síða 27

inn sem dagur væri, þegar flugvél hrapaði
brennandi lil jarðar ekki langt frá. Þjóð-
verjinn, skuggalegur og þögull, sat yfir lík-
inu eins ogliundur við gröf herra síns, flutti
það með sér á skipinu frá eynni til megin-
landsins, liélt áfram að sitja yfir því, sneri
andlitinu í skutinn og baki að því landi er
liann sigldi til, landi sem beið hans nteð nýj-
ar hættur og erfiðleika og honum reyndist
erfitt að hafa augun af Sikiley, þar sem hún
lá uppljómuð af sprengjum og brennum,
jáfn dularfull í augum hans og sigurinn,
sem unninn hafði verið á honum af mönn-
um, sem alls ekki litu hermannléga út — að
minnsta kosti ekki samkvæmt lians kröfum;
en á þessari sjóferð hans hurfu síðustu leif-
arnar af viti úr kolli aumingja mannsins.
Um það bil sem hann náði landi, var hann
gjörsamlega vitskertur. Hann þreif til kass-
ans með svarta klæðinu, axlaði hann, gekk
síðan tautandi á brott upp hæð eina og til
næsta þorps viö ströndina, þar sem hann
skilaði líkinu af stúlkunni frá Castelmola
um borð í flutningaskip nokkurt, sem átti
að fara til Trieste.
Flutningaskipið, sem hvorki var vopnað
né sigldi undir fána, Iiélt inn Adríahaf, en
úti fyrir Bari lenti það í árás, sprakk í loft
upp og sökk; en kassinn með líki Sebastíönu
flaut að landi og varð til þess að bjarga
ósyndum skipsbrotsmanni, sem náði haldi á
honum og barst upp að ströndinni. Þessu
næst var kassanum komið fyrir á öðru flutn-
ingaskipi, án þess nokkur fáni væri breiddur
yfir liann í J^etta skiptið, merktnr stöfunum
„eldhætta — sprengielni", og skilað Jrannig
til Þýzkalands.
í maí 1944 var kassinn kominn að fanga-
búðum einum í Póllandi. Nii vildi svo til,
að staðurinn varð orustuvöllur. Um skeið
var hann í höndum stríðsaðilanna á víxl. Úr
höndum Þjóðverja lenti hann til Rússa, frá
Rússum lil Þjóðverja á ný, unz að lokum, að
Rússar unnu staðinn til fulls. í júlílok var
kassinn með líki stúlkunnar ennþá í miðri
orrahríðinni. Sebastíana hafði í lífi sínu
melkorka
forðazt liávaða umheimsins og lifað kyrrlát
í litla húsinu sínu í Castelmola. En villtur
heimurinn, sem einu sinni liafði náð tökum
á henni látinni, virtist ekki ætla að sleppa
Jreim auðveldlega al’tur; svo virtist sem hann
Joreyttist ekki á Jíví að lirekja haha úr ein-
um staðnum í annan; Jxið var engu líkara
en ætlunin væri að æra haná með öllum
þessum liávaða, Jaessum brjáluðu látum
stríðsins við Jkui eyru, sem miskunnsamur
dauðinn hafði gert sljó fyrir öllu slíku um
eilífð.
Til lesendanna
Nú þegar Melkorka lýkur sínu 6. ári viljum við nota
tækifærið og þakka ykkur stuðniiiginn og tryggðina við
ritið, allt frá byrjun. Það er enginn leikur á þessum
tíniuin dýrtíðar og pappírsskörts að halda úti límariti,
áti þess að reyna nokkuð á þolinmæði og velvilja lesend-
anna og hvorugt hefur okkur brugðizt. An áhuga
kvenna um réttindamál, menningarmál og ýmis sérmál
kvenna væru ekki tiltök að koma úl riti eins og Mel-
korku og þó að ýmsir karlar sýni þann áhuga fyrir því,
að' margri konunni er skömm gerð, teljunr við okkur
fyrst og fremst eiga konur að bakhjarli.
Margir áskrifendur senda okkur tillögur sínar um
efnisval og teskilegar breytingar, sem þcir vilja koma á
framfæri. Sumar eru þannig að illt eða ekki er hægt að
verða við þeim, bæði vcgna takmarkaðs rúms og vcgna
þess að þær eru of kostnaðarsamar í framkvæmd, en allt
unr það eru sumar tillögur lesenda teknar nteð ánaigju
til greina. Yfirleitt eru slík skrif nauðsynlegur tengiliður
milli okkar og lesendanna. og mikil uppörvun fyrir okk-
ur. Væntum við því að lesendtir láti frá sér licyra og
sendi okkur eða bendi á efni. sem þeir telja að gagn og
ánægja sé að. Umfranr allt látið okkur vita hvaða efni
ykkur finnst æskilegt að Melkorka taki til meðfcrðar.
Höfuð vandamál okkar, eins og allra tímarita, er að
koma ritinu á öruggan fjárhagslégan grundvöll, og það
vcrður aðeins gert með einu móti: Næ'gilega mörgum
föstum áskrifendum. Því heitum við á þig lesandi góður,
að þú lítir vel í kringum þig, hvort ckki er í kunningja-
hópnum cinn eða jafnvel fleiri, sem vildu gerast áskrif-
endur. Þetta þarf ekki að kosta mikla fyrirhöfn, en riði
kannski baggamuninn fyrir Melkorku. Þelta hafa líka
ýmsir velunnarar ritsins skilið mæta vel og sent okkur
lista með áskrifendum, sem safnað hefur verið af áhug-
anum einum fyrir velgengni ritsins. Þessum stuðnings-
mönnum verður seint fullþakkað. Vonum við svo að
geta liafið 7. árið af auknum krafti, með fjölbreyttara
riti og aukinni tölu fastra áskrifenda. N. Ó.
w