Skutull - 24.12.1960, Blaðsíða 15

SKUTULL
15
ið í kringum hana. En enginn
hlemmur hafði verið settur á hana.
Fól nefndin formanni að fram-
fylgja fundarsamþykktinni frá 8.
júlí og lét hann taka mykjuna úr
gryfjunni og flytja á brott, en fylla
hana upp með aur og möl. Kost-
uðu þessar aðgerðir kr. 7,15 og
var upphæðin í bili greidd úr bæj-
arsjóði, en innheimt með lögtaks-
gerð 11. ágúst. Þorvaldur læknir
giæiddi upphæðina og kostnaðinn
samtals kr. 9,90 til þess iað kom-
ast hjá uppboðssölu, en áskildi sér
rétt til áfrýjunar.
Þorvaldur læknir áfrýjaði síðan
málinu til landsyfirréttar og krafð-
ist endurgreiðslu á upphæðinni og
jafnframt að dæmd yrðu dauð
og ómerk nokkur ummæli bæjar-
fógeta um hann í dómsskjali og
hann sektaður.
Landsyfirréttur taldi það sann-
aðað með vitnisburði nágranna
Þorvalds og vottorði 124 borgara á
ísafirði, að safngryfjan hefði aldr-
ei valdið óþrifum ,aðeins verið í
henni þurr mykja og því ekkert
rennsli frá henni og enginn óþef-
ur, enda vel þrifið í kringum hana.
Þá taldi landsyfirréttur, að telja
mætti ekki vafalaust, að safn
gryfjan hefði sést frá götu, eink-
um eftir að Þorvaldur lét taka af
henni kúfinn, því að hún hafi ver-
ið 30—40 álnir frá götu.
Landsyfirréttur komst að þeirri
niðurstöðu ,að ráðstöfun og aðgerð-
ir heilbrigðisnefndar hefðu verið
heimildarlausar og vann Þorvaldur
málið. Bæjarstjórnin var dæmd til
að endurgreiða honum þær kr.
9,90, sem hann hafði látið af hendi
rakna.
Magnús Sigurðsson, síðar
bankastjóri Landsbankans í
Reykjavík, flutti málið fyrir bæj-
arstjórn og var hann sektaður fyr-
ir að leggja fram bréf bæjarfógeta,
sem í voru þessi ummæli: að fleka
samborgara sína til að undirskrifa
annað eins lygaskjal.
Dómur landsyfirrétbar var kveð-
inn upp 8. maí 1911 og er sagt,
að bæjarfógeta hafi hrotið þessi
orð, þegar hann frétti úrslitin:
Guði sé lof að til er hæstiréttur.
Á bæjarstjórnarfundi 25. júlí
var Haugsmálið tekið til umræðu
fyrir luktum dyrum. Heilbrigðis-
nefnd hafði 9. maí athugað dóm
landsyfirréttar og samþykkt með
2 gegn 1 atkvæði að áfrýja honum
og lagt til að bæjarstjórn áfrýj-
aði honum líka fyrir sitt leyti. Lá
þessi ákvörðun heilbrigðisnefndar
fyrir bæjarstjórn og urðu miklar
og snarpar umræður um þetta mál
allt. Lyktir urðu þær að bæjar-
stjórn samþykkti með 4 latkvæðum
gegn 2 að áfrýja málinu ekki.
Heilbrigðisnefnd fjalaði enn um
þetta mál 6. 4. 1912. Á þeim fundi
voru mættir Magnús Torfason og
Sigurður Jónsson. Samþykktu þeir
á þessum fundi að áfrýja málinu
til hæstaréttar á sinn kostnað.
Eftir þetta finnst Haugsmálið
ekki nefnt á nafn og mun áfrýjun-
in hafa farizt fyrir.
Um þetta mál má segja, að oft
veltir lítil þúfa þungu hlassi, því
eftir þetta tók að harðna á daln-
um og skerast meira í odda um
bæjarmálefni en áður tíðkaðist.
Á árinu 1910 fór fram allsherj-
armanntal á íslandi. Annaðist bæj-
arstjórn framkvæmd þess. Skipti
hún bænum í 16 hverfi og skipaði
teljara, sem tóku manntalið 1. des-
ember. Reyndust íbúar ísafjarðar
þá 1854 talsins, 880 karlar og 974
konur.
Skemmtileg bók
Bókaútgáfan Norðri hefur gefið
út sögu eftir Elínborgu Lárusdótt-
ur, Sól í hádegisstað, sem mun
vera 1. bindi í sagnaflokknum
Horfnar kynslóðir.
1 þessari sögu frú Elínborgar
virðist mér grunntónninn hinn
sami og í fyrri sögum hennar,
annars vegar rík samúð með smæl-
ingjunum og olnbogabörnum lífs-
ins, en hinsvegar aðdáun á hinum
sterku stofnum, sem bjóða öllum
veðrum byrginn.
En sagan er meira. Hún er einn-
ig lýsing á þeim tíma, sem feður
og mæður okkar, sem nú erum
miðaldra eða meir, þekktu, sem við
kynntumst þó mest af afspurn, í
æsku okkar, og sem æskan nú lít-
ur á eins og þjóðsögu.
Tímanum, þegar fyrsta lífskrafa
flestra íslendinga var að eiga bita
til næsta máls og flík á kroppinn.
Tímanum, þegar Islendingar
börðust fyrst og fremst fyrir því
að lifa, mætti jafnvel segja þrjósk-
uðust við að lifa.
Og þessari lífsþrjósku eigum við
það að þakka að við erum nú sjálf-
stæð þjóð.
Fyrir því er bókin forvitnileg,
og áreiðanlega hollur lestur þeirri
æsku, sem aðeins hefur kynnst
sumarangan lífsins. En sagan er
einnig skemtmilestur. Með
skemmtilegri bókum Elínborgar.
Og eflaust bíða þeir, sem lesa
hana, með nokkurri eftirvæntingu
framhaldsins .einkum örlaga systr-
anna tveggja, þeirrar, sem hafn-
aði bóndasyninum ríka og hinnar,
sem bað hans, þó það væri vegna
hests.
H. H.
Jólavísur
(Lag: Gamli Nói)
Allir gleðjast, allir gleðjast
aftur hækkar sól.
Börn um bæinn ganga,
bros á hverjum vanga,
kalla mamma, kalla mamma,
komin eru jól.
Glatt við syngjum, göngum kringum
grenitré úr skóg.
Undir grænum greinum
gjafir eru í leynum,
sem við fáum, sem við fáum.
Hopp og hæ og hó.
Ljósin skína, ljósin skína
litlum kertum frá,
gulum, rauðum, gráum,
grænum, hvítum, bláum.
Litli bróðir, litli bróðir
horfir hrifinn á.
Litli bróðir, litli bróðir
ljómar eins og sól.
Á vasabuxum var hann,
vel sig líka bar hann,
og litla systir, litla systir
líka á blúndukjól.
Kannske síðar holt og hliðar
hleypur jólasveinn.
Eins og ógnar roka
inn með stóran poka.
Um innihaldið, innihaldið
ekki veit þó neinn.
|
Síðast saman, gaman gaman,
göngum við í dans.
I fingrapolka förum,
fæturna ei spörum,
eða bara ætti að fara
í Öla gamla Skans.
Hjörtur Hjálmarsson.