Samtíðin - 01.06.1960, Blaðsíða 16

12
SAMTÍÐlN
yVjilifmenni 20
S* ALEXANDER
FLEMING
MILLJÓNIR manna um heim allan eiga
penisillíninu líf sitt að launa. Læknirinn,
sem uppgötvaði það af hendingu — við
það að fislétt mygluskán féll á sýklagróð-
ur og eyddi þeim bakteríum, sem næstar
henni voru — hét Alexander Fleming,
Hann ldaut m. a. nóbelsverðlaun fyrir
uppfyndingu sína, en harátta hans var
mjög örðug og ótrúlega ömurleg á köflum.
Fleming Imrðist áratugum saman við
að finna lvf gegn næmum sjúkdómum,
en allt var honum andstætt. Stéttarbræð-
ur hans tóku rannsóknum lians með níst-
andi þögn, er hann skýrði frá þeim á
læknaþingum. Enginn virtist leggja trún-
að á það, sem þessi litli, fámálugi og
feimnislegi skozki læknir var að segja,
enda þótt menn yrðu að viðurkenna dugn-
að hans og þrautseigju. Sjálfan skorti
hann fjármagn og sérfræðilega aðstoð til
þess að geta gert uppgötvun sína nothæfa.
En hann gafst aldrei upp. Og loks gerð-
ist það ótrúlega, að allt annar maður en
Fleming, nefnilega ungur efnafræðing-
ur, samdi formúlu penisillínsins. Flem-
ing las fregnina um það i blaði. Og þegar
hann hitti efnafræðinginn, sagði sá: „Er-
uð J)ér lifandi? Ég hélt, að þér væruð
dauður fyrir mörgum árum!“
FLEMING fór ekki að lesa læknisfræði
fyrr en að afloknu verzlunarnámi. Smá-
arfur, sem honum læmdist, gerði honun1
þetta kleift. Hann lagði stund á sýklU'
fræði án þess að hafa þó verulegan áhuga
fyrir þeirri sérgrein. Hann var ágadu’
íþróttamaður, og því vildu forráðamenn
Sl. Maríusjúkrahússins, þar sem hann
dvaldist við nám, gjarnan hafa liann a'
fram. Heppilegast þótti að láta Flendng
starfa í rannsóknarstofum sjúkrahússins
undir stjórn hins kunna vísindamanns.
Almroth Wriglits. Og Fleming tók þessU
hoði, en hin skozlca sparsemi hans kunn'
því illa, að liann skyldi verða að haei1:1
við að fara á skurðlæknanámskeið, því al>
námskeiðsgjaldið (2—300 kr.) hafði ham1
greitt fyrirfram!
Þeir Wright og Fleming voru gerólilv'
ir. Wright var listhneigður og málgefi1111’
og að lionum söfnuðust ýmsir kunnir an‘j'
ans menn. En Fleming var ákaflega hlc'
drægur, hafði enga ánægju af að veia
innan um fína fólkið og sagði sjaldaU
orð. Hins vegar var allt, sem hann full'
yrti, mjög mikilvægt. Þolinmæði lians og
fastheldni við skoðanir sínar var v1^
hrugðið. Wright taldi, að bezt myndi 8®
reyna að finna bóluefni gegn næmu’11
sjúkdómum. Fleming vonaðist til að geta
fundið bakteríudrepandi efni, er tækisj
að uppfylla þær vonir, sem salvarsanU
hafði vakið. (Það lyf höfðu þeir Ehrlic 1
og Hata fundið gegn sárasótt, iuý1 a