Samtíðin - 01.06.1960, Blaðsíða 20

16
samtíðin
£chh Aaqa um:
Hann elskaði lífið —
en brosti við dauðanuffl
Forhertan, fífldjarfan og frægan mann
NiSurl.
JACK SHEPPARD var nú geymdur í
„Kastalanum“, þ. e. rammbyggilegasta
klefanum á 3. hæð í Ne\vgatefangelsi.
Vinum hans tókst að koma verkfærum
til Iians, og brátt losaði hann sig úr
hlekkjunum. En þá var hann svo óhepp-
inn, að fangavörður nokkur sá, hvað hon-
um leið, og kom hann auðvitað í veg fyr-
ir, að fanginn gæti strokið.
Jack kvaðst vera orðinn dauðþreyttur
á að dúsa sí og æ i sömu stellingunum og
var fús til að sýna vörðunum, hvernig
Iiann hefði farið að því að losa sig. Það
hafði þau áhrif, að Pitt, yfirfangavörður-
inn, lét setja hann i enn þvngri járn. Var
þeim læst rammlega með óbrjótanlegum
lás, og auk ])ess voru sett á fangann ein
stærstu og sterkustu handjárn, sem menn
höfðu séð. Verkfæri Jacks voru tekin og
gejund vandlega, og vikum saman var
piltinum haldið þarna í óbærilegri úlfa-
kreppu. Járnin nöguðu af honum hörund-
ið og skárust inn í opna kvikuna. Höfð
var náin gát á öllmn, sem til fangans
komu. En samt tókst einum af vinum
lians að lauma til hans ryðguðum nagla,
og faldi Jack hann i sokknum sinum.
'A' Karlmannlegar aðfarir
AÐFARANÓTT 15. október tókst Jack,
með því að halda naglanum milli tann-
anna, að opna handjárn sín með honum.
Því næst opnaði hann lásinn, sem fjötraði
hann við sleingólfið, og brauj af sér fót-
járnin. Reykliáfur tugthússins var nú
eina útgönguleiðin, sem um var að ræða.
En jafnvel ])essi óárennilega leið var lok-
uð nieð járnrimlum.
Jack losaði nú múrsteinana úr eld-
stónni í klefa sínum með lásnum á fjötr-
um sinum og brotnum hlekk úr þeim. Við
það tókst honum að losa einn af járn-
rimlum eldstóarinnar. Með honuni brauzf
hann síðan inn í klefann fyrir ofan sig-
Tókst honum auðveldlega að opna lásinn
á dyrum lians, ýtti slagbrandinum frá og
hélt síðan fram ganginn áleiðis til kap'
ellu fangelsisins. Vopnaður slagbrandin-
um braut hann gat á vegg kepellunnaf.
nægilega stórt til þess að geta seilzt til
lokunnar fyrir dyrum hennar, en hún var
innan dyranna. Eftir var þá aðeins nð
opna dyr út á þak fangelsisins. Enda þó|1
fanginn væri aðframkominn af þrevtn.
tókst honum það eftir langa mæðu, og vi®
það komst hann út á þakið.
Niður á þök aðliggjandi húsa voru 26
fet. Var nú ekki annars kostur en o®
fara aftur alla leið til fangaklefans og
sækja þangað brekánin af rúmfletinu. Sn
leið var næsta óþrifaleg og gegnum J
brotnar „dyr“ að fara. Förin tókst,
að henni lokinni lél fanginn sig síga 1
ábreiðunum niður á næsta húsþak °b
komst síðan inn um glugga á þvi husl
áleiðis til frelsisins.
ir Stutt gaman skemmtilegt
FREGNIN UM þessa frækilegu björgun
liins dauðadæmda manns gerði hann ]
skjótri svipan að dáðri þjóðhetju. Ekki
var nú um annað meira talað en hraust
leik Sheppards meðal gestanna í drykkj11'