Samtíðin - 01.06.1960, Blaðsíða 21

samtíðin
krám Lundúnaborgar, og skáldmæltir
nienn ortu um hann hetjukvæði. Allt
l'etta steig piltinum svo til höfuðs, að
hann vogaði sér aftur inn i liöfuðborgina,
l'tan úr Tottenham, þar sem hann liafði
hafzt við, dulbúinn sem betlari.
Jack stal sér fínum fötum og gekk sið-
an óhikað á fund móður sinnar i Lund-
Unum. Hún grátbað hann að hverfa sem
skiótast úr landi. Pilturinn tók því vel. En
aóiir en hann færi að ráðum móður sinn-
ar> ákvað hann að gera sér ærlega glaðan
^ag Einn þáttur glaðværð arinnar var í
ó'í fólginn að aka ölvaður framhjá hliði
Netvgatefangelsisins! Tókst þá svo til, að
heppard þekktist, og var hann auðvitað
°Óara liandtekinn.
Hann var leiddur fyrir rétt 10. nóvem-
uer 1724, en þar var ekki annað gert en
a® færa sönnur á, hver hann væri. Síðán
' ai' hann lokaður inni i dauðaklefa á ný,
J°traður rúmlega 200 punda þungum
hU'nhlekkjum, en sterkur vörður var
latður á honum dag og nótt.
Ævilok ævintýramannsins
kÚSUNDIR tignarmanna keyptu sig
U'ir 4 shillinga inn í klefa Sheppards til
Pess eins að sjá hann í þessari óhreinu
US ömurlegu vistarveru. Hinn nafnfrægi
°tundur sögunnar, Róhinson Crúsoe,
auíel Defoe, kom þangað til að skrifa
fisögu Sheppards, og þar málaði Sir
Jar
nes Thornhill áðurnefnda mynd af
l0num.
,^anginn var glaður og vingj arnlegur
gesti sina og varðveitti vonina um
var
við
Undankomu til hinztu stundar. Hníf
tau
fali
mað til hans, og var hann vandlega
lnn í nýjum fötum, sem Jack var boð-
lð að V:
be:
era í, er hann vrði líflátinn. Með
SsUm hníf álti hann að reyna að skera
c snöruna og laumast síðan inn í liina
geysimiklu áhorfendaþvögu. Mistækist
11
það, var enn talin nokkur von til þess, að
vinir lians gætu skorið hann niður úr
gálganum, áður en hann væri dauður, og
látið siðan vekja hann til lifsins á ný.
En -— hnífurinn fanirst að morgni af-
tökudagsins, 16. nóvember. Þennan ör-
lagamorgun var Sheppard glaður i hragði
og sagði fangavörðunum hreinskilnislega
frá því, hvernig hann hefði ætlað að nota
kutann sér til frelsis.
Á leiðinni til gálgans rigndi blómsveig-
um og skrautfléttum vfir fangann. llon-
um var ekið löturhægt milli þéttra raða
drukkinna og háværra áhorfenda. Hann
skálaði við þá, hló og gerði að gamni
sínu. Glaðværð hans entist honum alla
leið til aftökustaðarins, jafnvel eftir að
hvitur ldútur hafði verið hundinn fyrir
augu hans og hann tók andköfin i gálg-
anum.
ÞANNIG lét Jack Sheppard lif sitt. En
skömmu eftir dauða hans koniust á kreik
alls konar ósögur um hrakmennsku hans.
í hugum þúsunda hreyttist nú meðaumk-
unin með hraustum dreng — sem réttvis-
in liefði tvímælalaust getað beint inn á
veg dvgðugra lífernis — í megnan viðhjóð
á afrekum, sem allir héldu, að væru upp-
login og hefðu aldrei verið unnin!
Sannleikurinn var sá, að Jack Shepp-
ard var hvorki viðurstvggilegur né for-
hertur glæpamaður. Afrek hans vitnuðu
um snilligáfu, og atorka lians og þraut-
seigja voru óræk vitni um fádæma skap-
festu. IJann var að vísu gallaður eins og
flestir, en kostir hans yfirgnæfðu breysk-
leikann. Hann elskaði lífið, en engu að
síður brosti hann við dauðanum.
★ ★ ★
KVIKMYNDASTJARNA sendi konu
fvrrverandi manns síns hamingjuóskir i
tilefni af þrúðkaupi þeirra og skrifaði
neðan við: Ég sendi þetta í flugi í þeirri
von, að það komi þá ekki of seint.