Samtíðin - 01.06.1964, Blaðsíða 19

Samtíðin - 01.06.1964, Blaðsíða 19
SAMTÍÐIN 15 Jafnvel þetta nauðsynlega stáss karl- mannsins getur ráðið örlögum hans. HÁLSBIMDIÐ ÉG HITTI Þórð, fornvin minn, á dög- unum og gat ekki á mér setið að hafa orð á því við hann, hve skrautlegt hálsbindi hann væri kominn með. Það var allt i fiðrildum og blómum. Og þeir litir! Ég ei' nú samt ekki viss um, að ég hefði veitt þessu stássi athygli, ef ungu mennirnir væru ekki óðum að hrista þessa slifsa- tízku af sér — samkvæmt amerískri fyr- ii'mynd? >,Ja, bindið mitt, lagsma'ður, á nú sína sögu,“ sagði Þórður, drap tittlinga fram- an í mig 0g rak mér auk þess olnboga- skot. ,j£g held ég verði ekki það gamall, að ég reyni ekki að ganga með viðhafn- ui'bindi og það af dýrustu tegund, hvað svo sem öðrum klæðaburði liður.“ Ég fór nú að verða forvitinn, og til þess að geta pumpað Þórð í hetra næði, bauð ég honum upp á kaffi á Borginni. Við settumst þar við notalegt horð, og nieðan við hresstum okkur á rjúkandi sopanum, sagði Þórður: „Ja.mér er svo sem engin launung á l5vi, Sveinn minn, þessu með bindið, og 11 b skaltu heyra: Ég kynntist hérna á árunum hráð- fallegri stúlku, sem ég varð alveg bál- skotinn í við fyrstu sýn.“ „Og hvað kemur það hálsbindinu við?“ spurði ég hlæjandi. „Biddu við. Þetta með ástina gekk nú eins og i sögu. En svo kom auðvitað að i)vi, að telpan vildi fara með mig heim bl foreldra sinna og kynna mig fyrir Pcim, skilurðu. Ég hafði nú að sjálfsögðu ekkert á móti því, og við ákváðum a'ð ’dtast á Lækjartorgi, þegar bæði kæmu úr vinnu daginn eftir og verða þá sam- ferða heim til hennar. Nú verð ég að geta þess, að ég var aðkomumaður í Reykjavík, leigði mér herbergi utan við bæinn, en vann niðri í bæ. Þegar við Sigríður — en svo hét telpan — hittumst á torginu, tók hún undir eins eftir þvi, að ég var bindislaus. Ég var rétt þokkalega klæddur að öðru leyti og var alls ekki vanur að stássa með hálsbindi í vinnunni dags daglega. Var helzt með það um helgar, þegar svo har undir, skilurðu. Nema telpan segir, þegar hún sér mig: „Hvað er að sjá þig, maður! Þú ert bind- islaus! Hvað heldurðu, að mamma og pabbi segi, þegar ég kem heim með þann útvalda svona til fara. Það verður eins og þegar einn fínn maður dubbaði sig i uj)p í kjól og hvítt og fór til ljósmyndara að sitja fyrir, en hafði þá hara glevmt að setja á sig hvítu þverslaufuna! Nei, Þórður minn, foreldrar minir eru nú ráð- sett fólk af gamla skólanum, og ekki þori ég að koma heim með þig svona til fara! En farðu bara inn í húð, dreng- ur, og kauptu þér reglulega fallegt hindi, smelltu því á þig, og svo komuin við.“ Nú voru góð ráð dýr. Engin leið að fara heim eftir bindi og ég alveg staur- blankur, enda lítil auraráð á þeim árum í kreppunni fyrir stríðið — og komið að mánaðamótum, skilurðu. Én ég jiorði ekki fyrir mitt litla líf að lireyfa mótmæl- um, og enn síður kunni ég við að segja Siggu á þessari örlagastund, hvernig fjárhag mínum væri háttað. Og hvað átti ég svo til bragðs að taka? Ég herti upp hugann og stikaði inn í eina af herrahúðum miðbæjarins, sveitt- ur í lófum og uppi í hársrótum. En hvað átti ég, utanbæjarmaðurinn, sem engan þekkti í búðinni, að segja? Ung og elskuleg stúlka innan við búð- arborðið spurði, hvers ég óskaði.

x

Samtíðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samtíðin
https://timarit.is/publication/647

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.