Morgunn - 01.06.1945, Qupperneq 29

M 0 R G U N N
25
ar í fornöld sögu vorrar, og sjálfsagt miklu fyrr. Hinir
einangruðu íbúar Norður-Noregs, Finnarnir svonefndu,
voru einkum taldir leiknir í þeirri list, karlar jafnt og
konur, til þeirra segir Flateyjarbók oss, að hin grálynda
drottning, Gunnhildur, kona Eiríks blóðaxar, hafi leitað
til þess að nema þessa kunnáttu, og mörg dæmi sýna hið
sama.
I Vatnsdæla-sögu segir fi'á merkilegu dæmi seiðsins,
þar sem sagt er frá tildrögum þess, að hinn göfugi land-
námsmaður, Ingimundur gamli, fer frá Noregi til íslands
búferlum. Það er eftirtektarvert, að engi nauður rekur
hann frá Noregi, hann er auðmaður mikill og voldugur og
í miklu vinfengi við Harald hárfagra, svo að ekki er hann
að flýja harðstjórn hans, eins og sumir landnámsmanna
gerðu. En Ingimundur var ákveðinn forlagatrúarmaður,
eins og margir aðrir samtiðarmenn hans voru á Norður-
löndum. Það er eins og honum hafi ekki verið vært í Nor-
egi, eftir að Finnarnir spá íslandsferð hans. Hann telur
ferðina forlög sín, sem hann muni ekki fá umflúið, og fer
þó nauðugur.
Það er upphai' þesarar sögu, að Ingjaldur bóndi að Hefni
á Hálogalandi efnir til veizlu og býður þangað vinum sín-
um, Þorsteini, Ingimundi syni hans, Grími, fóstbróður Ingi-
mundar, og miklu fjölmenni. Það var eitt til veizlufagn-
aðar, að Ingjaldur hafði sótt til veizlunnar seiðkonu eina,
Finnu, sem átti að skemmta gestum með því að segja þeim
forlög þeirra. Um hana var búið í veglegu hásæti, og þang-
að gengu menn á fund hennar og spurðu hana um forlög
sín. Völvan hafði orð á því, að þeir fóstbræður, Ingimund-
ur og Grímur kæmu ekki til hennar, en þeir fannst henni
merkilegastir menn í veizlunni, og sennilega merkilegastir
vegna þess, sem hún fann, að hún gat sagt þeim um fram-
tíð þeirra og öðrum var hulið. Ingimundur svarar kulda-
lega til og segir, að hann hyggi ekki, að sitt ráð sé komið
undir tungurótum hennar, og svarar seiðkonan þá:
„Ek mim þó segja þér ófregit; þú munt byggja land, er