Morgunn - 01.06.1970, Side 76

70
MORGUNN
kindur á beit i hlíðinni, gráa og hvíta. Var þar Gráni minn
heill á húfi og með honum prestslambið frá Sauðanesi.
Sér féð á Miðfjarðarnesi.
Hér er önnur frásögn Péturs á Hallgilsstöðum, litið eitt stytt:
Veturinn 1909 kom til mín bróðir minn, Gunnar bóndi á
Miðfjarðarnesi á Langanesströndum, og gisti hjá mér eina
nótt. Veðurútlit var nokkuð skuggalegt, er hann fór að heiman,
en vegalengdin milli Miðfjarðarness og Hallgilsstaða fullur
þriggja stunda gangur í góðu færi. Bað hann þvi nábýlismann
sinn, Jónas Pálsson í Miðfirði, að koma á meðan hann sjálfur
væri í burtu og vita hvernig liði, einkum ef veður versnaði.
Fór svo, að um kvöldið brast á ofsa stórhríð af norðvestri, sem
hélzt nóttina og næsta dag. Var því Gunnar hríðtepptur næsta
dag og fremur órólegur út af skepnum sínum. Biður hann
þvi Jóa að láta sig dreyma um nóttina hvort nokkuð hafi
orðið að fénu og hvort Jónas hafi komið.
Að morgni þriðja dags var komið gott veður og Gunnar
snemma á fótum. Spyr hann Jóa, sem þá var nývaknaður,
livort hann hafi dreymt heim til sín um nóttina. Játar Jói
því og segir, að allar kindur hans hafi bjargazt í liús og líði
vel. F.n ekki hafi Jónas þar komið. Við það fer Gunnar heim.
Ekkert fréttum við frá Miðfjarðarnesi næstu 6—8 vikurnar,
að mig minnir. En þá kemur Gunnar bróðir og gistir hjá mér
öðru sinni. Barst þá i tal draumur Jóa. Sagði Gunnar, að alll
hefði hann rétt séð i draumnum og ekki hefði Jónas komið.
Þó hafi honum orðið á í þvi, að eina kind hafi vantað. Þegar
Jói lreyrði þetta, var sem karli kæmi það ekki á óvart. og spurði
dálitið glettinn: „Áttir þú hana?“ Þegar ég neitaði þvi, bætti
karl við: „Þú spurðir aðeins um þinar kindur. Ég sá, að þær
voru allar.“
Tófuyrðlingurinn.
Sumarið 1913 fengu tveir búðarmenn á Þórshöfn, Jóhann
Tryggvason og Níels Carlsson, 5 tófuhvolpa og ólu þá i óyfir-