Barnablaðið - 01.04.1951, Side 9

BARNABLAÐIÐ
7
(Niðurlag).
9 kafli.
Gróa fékk aldrei að vita um
þann grun, sem hafði fallið á hana.
F.ftir hressandi svefn næturinnar
hafði hún náð sér að fullu.
Eftir á fannst henni þetta hafa
Verið spennandi ævintýri, sem gam-
an yrði að segja félögunum frá.
Iíveldið eftir byrjuðu tjaldsam-
komurnar. Hjónin fóru snemma af
stað, en Gróa tafðist vegna Óla, svo
að samkoman var byrjuð þegar hún
kom hlaupandi. Stóra tjaldið var
alveg fullt og söngurinn hljómaði
með lífi og krafti. frá fólkinu. Þessu
kveldi gleymdi Gróa aldrei. Ungfrú
Kvist var reyndur sálnaveiðari. —
Hún hafði hæfileika til þess að boða
fagnaðarerindið þannig, að allir
gá'tu skilið það. Hrærð lýsti hún
krossdauða Jesú og hvað hann þýddi
fvrir veslings glataða syndara, smáa
og stóra. Meðan Gróa hlustaði féll
skýla frá augum henriar. Nú skildi
hún að Golgata var líka fyrir hana.
Allt hið ljóta og syndsamlega í lífi
herinar, sem hafði fylgt henni eins
og ömurlegur skuggi, hafði Jesús
friðjrægt fyrir á krossinum.
Að aflokinni aðalsamkomunni
var Gróa meðal þeirra, sem báðu
um fyrirbæn. Það Var ekki auðvelt
að þrengja sér fram gegnum fólks-
fjöldann, en Gróa var ákveðin í því
að í kveld vildi hún frelsast, hvað
sem það kostaði. Ungfrú Kvist kom
strax til Gróu og beygði kné við
lilið Ivennar. Með hluttekningu og
skilningi hlustaði hún á játningu
hennar um allt hið illa og sorg-
lega, sem hún hafði tekið þátt í og
hversu hún þráði að eignast fyrir-
gefningu syndanna. „Trúir þú, að
Jesús hafi friðþægt fyrir syndir þín-
ar og að þú getir fengið fyrirgefn-
ingu Hans?“ spurði ungfrúin, og
Gróa kinkaði kolli. „Það hefur
Maí frænka oft sagt rriér, en ég hef
ekki verulega skilið það fyrr en nú í
kveld. Nú veit ég að Jesús hefur
tekíð synd mína á sig og að Hann
vill fyrirgefa mér allt..“ „Þá skulum
við biðja Guð,“ sagði ungfrúin og
horfði hlýlega inn í skæru augun
hennar Gróu. Hún bar Gróu fram
fyrir náðarstólinri í innilegri bæn
og himneska ljósið streymdi inn í
sál Gróu, svo að hún efaðist ekki
eitt augnablik um það, að Jesús
hefði mætt herini og fyrirgefið
henni öll afbrotin. Syndabyrðin féll
af henni og sér til gleði fann hún að
gömlu minningarnar, sem hún ekki
hafði getað losnað við, misstu nvi
vald sitt yfir henrii og hún varð
frjáls. — Og þegar Gróa sjálf, að