Barnablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 13

Biblía að láni
Hann lagði mér ný Ijóð í munn
lofsöng um Guð vom.
Sálm. 40,4.
Skozkur læknir segir svo frá:
Þegar ég var lítill drengur, bar
það til einn sunnudag, að ég, ásamt
móður minni, stóð úti fyrir kirkju
einni í Glasgow, og beið þess að
kveldmessan byrjaði.
Djúp þögn ríkti meðal fólksins,
sem þarna beið, eins og venja er í
Skotlandi á sunnudögum.
Þá sá ég hvar tveir ungir menn
komu fyrir hornið, og nálguðust
kirkjuna, þeir voru í hversdagsföt-
unum, litu illa út og voru eitthvað
drukknir.
Um leið og þeir fóru fram hjá
kirkjudyrunum, byrjuðu þeir að
hlæja, og syngja veraldarsöngva.
Nokkrir af þeim sem þarna stóðu,
töluðu um þessa ósæmilegu fram-
komu, aðrir stungu upp á að ná í
lögregluna, o.s.frv. En móðir mín
sagði við mig:
„Gakk til þessara ungu manna,
og bjóddu þeim að koma í kirkjuna
og sitja á okkar bekk.“ Ég fór strax,
og gjörði sem móðir mín bað mig.
Annar þeirra hló háðslega, og við-
hafði Ijót orð.
Hinn varð alvarlegur, og hugs-
andi. — Átti hann að þiggja þetta
boð?
Félagi hans reyndi að fá hann
með sér, en hann stóð kyrr. Ég
endurtók boð móður minnar. Hann
leit beint í augu mín og sagði:
„Þegar ég var lítill drengur,
eins og þú, fór ég í kirkju á hverj-
um sunnudegi, nú hef ég ekki kom-
ið í kirkju í þrjú ár, og mér líður
engan veginn vel með það Ég held
ég komi með þér.“
Ég tók hann með mér, og leiddi
hann í kirkjuna, þrátt fvrir kröft-
ug mótmæli félaga hans. Hann sett-
ist í bekkinn okkar. Presturinn tal-
aði út frá Préd. 11.1: „Varpa
brauði þínu á vatnið, og eftir
marg:a daga muntu finna það.“ Ungi
maðurinn tók vel eftir öllu, en var
þó niðurlútur og beygður. Eftir
messuna hraðaði hann sér út, en
mamma fór á eftir honum, og
spurði hann vingjarnlega hvort
hann ætti nokkra Biblíu.
— Nei, Nei, sagði hann, en ég
get kevpt mér eina.
— Taktu þá Biblíu sonar míns,
og hafðu hana, þangað til þú hefur
eignazt Biblíu sjálfur. Lestu í
henni á hverjum degi vikunnar, og
komdu svo í kirkjuna næsta sunnu-
BARNABLAÐIÐ 61