Barnablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 14

dag. Hann tók við Biblíunni, og
flýtti sér burt.
Um kveldið bað móðir mín
mjög innilega fyrir þessum unga
manni, til frelsis.
Næsta sunnudag kom hann ekki.
Mamma var hrygg, og talaði oft
um hann. En þriðja sunnudaginn
kom hann og settist hjá okkur.
Hann var vel klæddur en leit út
fyrir að hafa verið veikur. Eftir
messu lagði hann Biblíuna mína á
bekkinn hjá okkur, og hraðaði sér
burt, áður en mamma fengi talað
við hann. Á eitt af hvítu blöðum
Biblíunnar hafði hann skrifað
nokkrar línur, með blýanti, og
skrifað undir bókstafina G.C. Hann
sagði frá því í þessum línum að
hann hefði verið veikur síðustu
fjórtán dagana. Og síðan lét hann
í ljós innilegt þakklæti, fvrir um-
hyggju móður minnar, fvrir frelsi
sá'ar hans. Hann bað hana um
áframhaldandi fyrirbæn, og sagði
síðan, að hann væri Englendingur,
og færi heim eftir átta daga. Svo
liðu mörg ár.
Mamma lagðist til hinztu hvíld-
ar, en ég varð fullorðinn maður, og
ókunni maðurinn glevmdist.
Snemma var ég ráðinn skips-
læknir á skipið ,,St. Georg“, sem
sigldi til Suður-Afríku. Á öðru
herskipi sem lá við hliðina á okk-
ur, hitti ég gamlan vin minn og
kennara. Og með honum fór ég í
kirkju daginn eftir.
Maður nokkur, sem sat fyrir aft-
an okkur, bað um leyfi til að fá að
sjá Biblíuna mína. Eftir litla
stund, rétti hann mér hana aftur.
Þegar ég svo fór á gistihúsið til að
borða, kom sami maður til mín,
klappaði mér á herðarnar, og sagði
að sig langaði að tala við mig eins-
lega.
Við fengum lítið herbergi þar
sem við gátum talað saman í næði.
Með nákvæmri eftirtekt, athug-
aði hann andlitsdrætti mína, síðan
byrjuðu tárin að renna niður kinn-
ar hans.
Hann leit út fyrir að vera liðlega
þrítugur, hann var hár vexti og
vel klæddur, en magur og veiklu-
legur í útliti.
Hann spurði mig um nafn, ald-
ur, stöðu, og hvar ég væri fæddur.
Og loks spurði hann mig, hvort ég
sem ungur drengur myndi ekki
eftir að hafa einu sinni boðið
drukknum manni sem vanhelgaði
hvíldardaginn, að sitja hjá mér í
kirkjunni.
Ég varð alveg undrandi.
Ég skildi að ég stóð hér augliti
til auglitis við þann mann, sem
móðir mín bar stöðuga umhyggju
fyrir og bað sífellt fyrir.
Svo kom saga hans:
Hann var fæddur í Englandi,
og átti góða foreldra, sem létu
hann ganga í góðan skóla, og
ólu hann upp í Guðsótta og kær-
leika. Þegar hann var fimmtán
ára, dó faðir hans. Og við breyttar
kringumstæður, fann móðirin sig
tilneydda að taka hann úr skólan-
um, og láta hann læra handverk.
62 BARNABLAÐIÐ