Barnablaðið - 01.02.1963, Blaðsíða 11

KJÓLLINN HENNAR

„Mamma, mig langar að gefa
Dóru nýja, græna kjólinn minn.
Hiin er svo fátæk,“ sagði Helga.
„Það er vel hugsað elskan mín.
„Þú mátt það,“ svaraði móðir
hennar, sem var góð kona.
Dóra var lítil stúlka sem gekk
í sama sunnudagaskóla og Helga.
Síðastliðna viku hafði hús for-
eldra Dóru hrunnið til kaldra kola,
og ekkert af því sem þau áttu
hafði bjargast. Nú stóð fjölskyldan
snauð uppi, og hafði ekkert meira
en það sem góðviljað fólk var
búið að gefa þeim.
Móðir Helgu var þegar bú-
in að taka saman ýmislegt sem
gat komið þessari fátæku fjöl-
skyldu að gagni. Hún gladdist yf-
ir að Helga skyldi vera svo fús til
að fórna bezta kjólnum sínum.
Þegar búið var að pakka hon-
um niður, sagði mamma: „Þetta
er ágætt. Þá er aðeins eftir að
senda þessa pakka til kirkjunnar,
svo að hægt sé að sameina þá
þeiin, sem þegar eru komnir.“
„En mamma! kallaði Helga upp.
„Já, hvað var það?“
„Mig langar til að þú skrifir
nafnið mitt á pakkann,“ svaraði
Helga.
„Hvers vegna vilt þú það, Helga
mín?“
„Jú, þá mun Dóra þakka mér
fyrir,' og svo fá hinir að vita um
leið, hver það var sem gaf kjól-
inn.
„Hver gaf þér kjólinn?“
„Það gerðir þú, mamma.“
„En hvernig gat ég keypt hann?“
„Þú keyptir hann fyrir peninga,
sem pabbi vann fyrir,“ svaraði
Ilelga.
„Hver hjálpaði pabba að vinna
sér inn peninga?“
„Hvað á. . . . þetta. ... að
þýða. . . . Hvers vegna spyr þú
svona?“ stamaði Helga.
„Jú, vegna þess að það var Guð,
sem gaf pabba heilsu til að geta
unnið, svo það er í raun og veru
hann sem gaf bæði þér og Dóru
kjólinn. Ætlar þú að taka heið-
urinn frá Guði?“
Helga beygði höfuð sitt skömm-
ustuleg.
„Mamma, við skulum ekki
skrifa nafn mitt á pakkann,“ sagði
hún.
BARNABLAÐIÐ 11