Barnablaðið - 01.06.1981, Side 14

14____________________________
Framhaldssagan:
Flóttamannabömirv
Þessi saga gerist í Þýskalandi í síðari hermönnum sem krefjast nafnspjalda
heimsstyrjöldinni.
Vinir okkar eru á leiðinni á barna-
heimilið, þar sem Gústi, Gréta og Kalli
eiga að dvelja stuttan tíma. Mamma
ætlar að vera hjá ömmu, en þangað er
svo langt að fara að hún getur ómögu-
lega tekið börnin með.
Skyndilega er bíllinn stöðvaður af
14. Handtakan.
Allt í einu sér skógarvörðurinn hermenn beina
vasaijósum sínum í áttina að vagninum. En þaö
er um seinan að beygja inn á hliðargötu. Þeir
komá æöandi og krefjast nafnspjalda og ann-
arra skilríkja. ,,Við erum einmitt að leita aö yður
frú,“ segir einn þeirra hranalega. „Kornið með
mér,“ skipar foringi þeirra. „Leyfið mér að fara
fyrst með þessi börn á barnaheimilið," andmælir
mamma. ,,Þau eru þreytt og þarfnast hvíldar."
Hún veit að nú eru öll sund lokuð. Hún vonast til
að fá þessa ósk uppfyllta.
Þeir þyrsta sig: ,,Þið eruö kannski hræddir,
þiltar.“ Kalli og Gústi reyna að bera sig manna-
lega. Hermennirnir bera saman ráð sín. Loks eru
þeirbúniraðtakaákvöróun. Þeirskrifa eitthvað í
vasabækur sínar og segja: ,,Leyfið skal veitt.“
Þaó má lesa fyrirlitningu úr svip þeirra. ,,Akið
fyrst til vinstri, síðan til hægri og því næst beint
áfram eftir aðalgötunni, austasta húsið er upp-
tökuheimilið. Gréta byrjar nú aftur að vola og
eykst nú hræðsla hennar um allan helming,
þegar hún veit af þessum hættulegu mönnum
fyrir aftan sig. Brátt koma þau á áfangastað. Þá
er skilnaðarstundin upprunnin. Mamma kyssir
þau öll innilega og fálmar eftir vasaklút í farangri
sínum. Mamma má ekki gráta, en hún gerir það
samt.
Hún segir fóstrunni í fáum orðum frá ástæðum
sínum og biður hana að annast börnin vel. Síðan
kveður hún hana með handabandi.
Skógarvörðurinn er því næst neyddur til að
aka þeint á lögreglustöðina. Engar málaleng-
og annarra skilríkja. Mömmu finnst
tíminn aldrei ætla að líða. Skyldu þau
sleppa í gegn? Hún hefur enn smá von
um að þau fái að halda áfram ferð sinni,
en sú von slokknar þegar hún heyrir
einn hermannanna segja: „Við vorum
einmitt að leita að yður frú.“
ingar. Þau eru þæði handtekin án dóms og laga.
Mamma er látin dúsa í dimmum daunillum klefa.
Dagarnir líða og jóladagurinn rennur upp,
eins og aörir dagar í fangelsinu. En þó er þessi
dagur ekki eins. Fangarnir heyra greinilega
barnsgrát. Mamma hefur eignast lítinn dreng.
Henni er samt engin miskunn sýnd. Hún fær
sama sultarbrauðið og hinir fangarnir. Litli
drengurinn fær enga mjólk. Mamma biður allar
stundir til Guðs um meiri mjólk í brjóstin. Skyldi
litli bróðirinn halda lífi?
15. Svangir krakkar.
Það er komið fram í apríl. Börnin eru enn á upp-
tökuheimilinu, þó að mamma hefði alls ekki gert
ráð fyrir svo langri dvöl þar. Fóstrurnar syngja
og leika sér við börnin. Stundum fá börnin að
leika sér í stórum sandkassa í dagstofunni. Þá
eru þau öll með svuntur framan á sér, drengir
jafnt sem stúlkur.
Þau þúa til vegi og þorp í sandinum. — Grétu
gengur illa að sofna á kvöldin. Hún saknar
mömmu sinnar. Engin mamma kemur, og engin
kyssir hana „góða nótt.“ Einn daginn sér Gréta
Kalla og Gústa læöast burt. Hún fylgist með
þessu af mikilli athygli. Þeir endurtaka þetta
háttalag hvað eftir annað.
Alltaf þegar fóstrurnar fá sér miðdegisþlund,
fara þeir upp brekkuna og hverfa í greniskóg-
inum. Loks áræðir Gréta að elta þá. Hún getur
hvort sem er ekki af þeim séð. Þegar hinar
stelpurnar eru í óða önn að búa um bangsa og
brúður, flýtir Gréta sér í átt til skógar. Hún fer að