Sameiningin - 01.03.1886, Qupperneq 5

Mánað'árrit til stuðnings kirkju og kristindómi íslendinga,
gefiff út af hinu ev. lut. kirlcjufjelagi Isl. i Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
l.árg. WINNIPEG, MARZ 1886. Nr. 1.
ii7(T itt er nauSsynlegt. ”
^ j;' Er þá eklci nema eitt nauSsynlegt ? Erekkimargt
nauðsynlogt? Eru ekki áteJjandi nauSsynjar manna? Alltíheim-
inum er á í’erS og tlugi og mannslííiS meS. Um leiö og hið sí-velt-
anda hjól tímans rennr áfrarn koma nýjar og nýjar lífsnauðsynjar
í ljós. Ný og jiý nauðsyn skapast svo að segja við livert nýtt
fótmál, sem vér stígurn áfram. Barnsaldrinn hefir sínar sérstiiku
nauðsynjar, únglingsaldrinn sínar, fullorðins-árin sínar, ellin sín-
ar. Og þarfirnar eðr nauðsynjarnar breytast allavega á hverjum
aldri fyrir sig eftir mismunandi ástœðum, mismunandi stöðu
manna. Nauðsynjar fátœklingsins eru öðruvísi en nauðsynjar auð-
ugs manns; nauðsynjar sjiiklingsins eru ekki nauðsynjar þess,
sem er heill heilsu. Og með menntaninni verða til nýjar nauð-
synjar. Maðr, sem talsverðrar menntunar liefir notið, þykist
margs viö þurfa og þarf margs við, sem alveg ómenntuðum
manni sýnist sér alveg ónauðsynlegt og sem líka er honum alveg
ónauðsynlegt. Eins hefir og t. a. m. verzlunarmaðrinn sínar
sórstaklegu þarfir, bóndinn sínar, sjómaðrinn sínar o. s. frv. Og
hversu lítiö sem lífiö breytist, þá verðr við það eitthvað nýtt nauð-
synlegt, sem ekki var áðr, og hin nýja nauðsyn heimtar, íið úr
henni sé bœtt. það er stór-mikil breyting, sem verðr á líli manna
við það að taka sig upp frá fóstrjörð sinni og setjast að í fjar-
hegu landi, þar sem landshagir, lifnaðarliættir, stjórnarskipan,
tungumál er allt annað en jieir áðr þekktu. Við slíka breyting
kannast allir, sem flutzt hafa handan yfir hafið hingað til Vestr-
heims, Islendingar eigi síðr en aðrir. Og slík stórkostleg lífs-