Sameiningin - 01.08.1886, Side 9

—89—
ist hin inannlega sál hans angist. Hann skilr ]?ví vel angist-
ina í hjarta þínu, veika barn jarSarinnar, þegar þú stendr fyrir
frarnan þína píslarsögu. Og hann gefr styrk, líf og ljós þeim,
sem í hans nafni ganga rit í myrkrið.
I 7. lexíunni er Jesris að kenna lærisveinum sínum auömýkt.
Hann gjörir þaS með líkingarfullri athöfn. Hann tekr vatn og
gengr frá einum til annars af lærisveinum sínuin og þvær fœtr
þoirra. Hann gjörði það meðan stóð á hinu heilaga borðhaldi
páskamáltíðarinnar, þar sem liann flytr þeim sín mörgu og inn-
dælu kveðjuorð áðr en hann gengr út í dauðann. I austrlönd-
um gengu menn og ganga yfir höfuð enn daglega berfœttir, að
eins með ilskó, er bundnir voru yfir bera ristina. þess vegna er
fótaþvottr þar svo tíðr. það var starf þjóna að þvo mönnum
um fœtrna. því vildi Símon Pétr í fyrstu ekki, að Jesús þvæi
fœtr sína, því hann fann tíl þess að hann var herrann. En Jesús
var kominn í heiminn, þó drottinn væri, einmitt til þess að þjóna
öðrum. „Sá, sem vill vera fremstr yðar á meðal, hann sé þjónn
yðar“, sagði hann við iærisveina sína við annað tœkifœri (Matt.
20, 27). Við páskamáltíðarborðiö stofnaði Jesús hina heilögu
kvöldmáltíð kristinna manna, og fótaþvottr þessi er nokkurs lcon-
ar skriftarœða stýluð til allra manna með kristnu nafni víðsveg-
ar um heim til daganna enda. Gjörizt hver annars þjónar, kristn-
ir menn, áðr en þér dirfizt að veita viðtöku þeim gjöfum, sem í
kvöldmáltíð drottins eru syndugum mönnum fram boðnar. Lát-
ið hrokann og kærleiksleysið hætta í hjörtum yðar, áðr en þér
áræðið að nálgast hinn lifanda guð og tileinka yðr endrlausnar-
náð hans hvort heklr við heilaga kvöldmáltíð eða endranær. Pétri
þótti Jesús gjöra of lítið úr sér með því að þvo fœtr lærisvein-
anna og koma þannig fram eins og lítilmótlegr þjónn. En þeg-
ar Jesús tók fram, að ef hannfengi ekki .að þvo hann, væri þeir
skildir að slciftum, þá lét hann að orðum hans mótþróalaust.
Sumir láta sem þeim þyki guð hafa gjört of lítið úr sér með því
að kotna hér fram í mannlegri þjónsinynd í persónu Jesú frá
Nazaret og vilja svo ekki trúa boðskapnum um endrlausnina.
þeir þykjast hafa svo mikla lotning fyrir guðdóminum, að þeir
telja þaö óhœfu að trúa því að guð se maðr orðinn. En það er
hroki, en ekki lotning fyrir guði, sem slíkri hugsan ræðr. þessir
menn þurfa að þvost, ekki á fótum að eins, heldr allir. Óll lífs-
slcoðan þeirra, hjartalagið, þarf að um skapast. það er ekki nóg