Sameiningin - 01.11.1886, Page 4

—132
h e n n i stafar ? Af- því að ]>aö böl, sem leiðir af þessum eina lesti,
er svo ógrlega mikið, margfalt meira heldr en af nokkrum öðrum
einstökum lesti. Af því að drykkjuskaprinn eyðileggr manninn
bæði andlega og líkamlega. Af því að þessi löstr hefir víða í al-
mennings-álitinu fengið meiri hefðarhelgi heldr en nokkur ann-
ar. Af því að þar sem drykkjukapr hefir verulega náð sér
niðri, þar er eiginlega engum kristindómi unnt að koma við.
Mannfélag, sem er gagnsýrt af drykkjuskap, er eins og hvis, fulit
af eitruðu og banvænu lofti, sem svo eða svo margir sjúklingar
liggja í. þó að maðr þekkti og hefði við höndina óyggjandi
rneðul við því, sem að þeim gengr, þá myndi þau ekki neitt duga
þeir hlyti að deyja, svo framarlega sem þeir væri látnir hahla á-
fram að liggja í hinu drepanda andrúmslofti, svo framarlega sem
hreinu lífslofti væri eklci hleypt inn til þeirra. þá fyrst, er þetta
er gjört, er til nokkurs að við hafa nokkra lækning. Og bind-
indisstarfsemin stefnir nú einmitt að því að hreinsa hið and-
lega andrúmsloft manna, að því leyti sem það er eitrað af ólyfj-
ani drykkjuskaparins, svo að þeir geti orðið móttœkilegir fyrir
þau ineðul, er þeim geta í andlegu tilliti orðið til lækningar og
lífs. það er að minnsta kosti þetta fyrst og fremst, sem k i r k j -
a n hefir fyrir augum, þegar hún tekr að sér að vinna fyrir
bindindi.
En er bindindis-hugmyndin rétt frá kristilegu sjónarmiði ?
Er rétt fyrir kirkjuna að gangast fyrir bindindi ? Getr kirkj-
an heimtað meira af limum sínum með tilliti til nautnar áfengra
drykkja heldr en það að þeir þar sem ella gæti vandlega hófs ? Al-
gjört bindindi eða það að neita sér algjörlega uin nautn áfengra
drykkja er engan veginn kristileg skylda hvar sem er og hvern-
ig sem á stendr. Og það væri ekki rétt af kirkjunni að halda
því fram, að menn sé í sama skilningi skyldugir að halda sér
frá vínnautn eins og því að Ijúga, stela eða svíkja. þar sem
vissa er fyrir því, að maðr geti neytt áfengra drylckja án þess
að maðr sjálfr eða nokkur annar hafi illt af því, þar er rangt að
segja, að maðr sé skyldr til að vera í bindindi. Jesús Kristr
sjálfr var ekki í bindindi í þeim skiiningi, sem vér leggjum nxi
í það orð. Og hann breytti vatni í vín í brúðkaupsveizlunni
í Kana, eins og kunnugt er. Ef eins hættulaust er á þínum
stöðvum, hver sem þú ert, eins og þá var, að vera ekki í bind-
indi, þá hefir enginn maðr rétt til að koma fram í nafni krist-
indómsins og segja: „þú ert skyldr til að vera bindindismaðr“.