Sameiningin - 01.11.1886, Blaðsíða 5

133—
En ef þú getr ckki neytt áfengra drykkja án stór-mikillar
hættu fyrir þig eða aðra, þá hlýtr þú að heyra rödd í samvizku
þinni, er við þig mælir: „Láttu vera“. Og þessa rödd samvizk-
unnar staðfestir guðs orð. Yér verðum nu að telja það mjög
hæpið, hvort nokkurs staðar í heiminum sé á þessari öld unnt
að neyta áfengra drykkja án hættu fyrir sig eða einhverja aðra.
þessi öld er að því leyti allt öðruvísi heldr en sú öld, þá er
kristindómrinn var fyrst fram borinn fyrir þjóðir heimsins. þó
að vín með áfengisefni í væri þá til og drykkjuskapr komi fyr-
ir á þeim tíma og guðs orð vari það fólk, er þá var uppi, al-
varlega við því að drekka sig drukkið af víni og segi jafnvel
skýlaust, að ofdrykkja útiloki menn úr guðs ríki, þá var sá
drykkjuskapr, sem þá var til, nærri því sem ekkert að reikna,
á mannlegan hátt talað, á móti þeim drykkjuskap, sem nú er
ríkjandi svo að segja í öllum löndurn. það má segja, að mann-
félagið sé nú víða eða jafnvel víðast hvar gagnsýrt af drykkju-
skaparvenjunni. þannig myndast varla svo nýtt þorp eða nýr
hœr nokkurs staðar um endilanga Ameríku, að ekki sé talið sjálf-
sagt, að drykkjubúðir komi þar upp nálega á undan öllu öðru
það er aðdráttaraiiið, sem á að draga fólk til slíkra nýgjörvings-
bœja' það er það, sem á að skapa fjörugt viðskiftalíf og verzl-
unarlíf ! Og fé það, sem fæst fyrir vínsöluleyíi, telja margir
þeirra, er starfa að stjórnmálum, alveg ómissandi tekjugrein fyr-
ir borgir og byggðarlög. Hin borgaralegu lög vernda sölu á-
fengra drykkja og þar með þá um leið drykkjuskapinn. Að
lögum er leyíilegt að hafa sölu áfengra drykkja fyrir atvinnu-
veg, þá er til þess er fengið stjórnarleyfi, og þar af leiðanda
verðr það þá í almennings áliti eins heiðarlegt eins og hver
önnur verzlan, að halda drykkjustofur, sem er sama sem drykkju-
skaparstofnanir, stofnanir, sem drepa fieiri eða færri þeirra, er
þangað ganga, líkandega eða andlega eða hvorttveggja í einu.
þar sem þessi skoðan ræðr, hver getr þá komið fram og sagt;
„Eins og það var óþarft á fyrstu öld kristninnar að koma mönn-
urn í algjört bindindi, eins er það með öllu óþarft enn“ ? Hljót-
um vér ekki öllu heldr að segja: „Eins og sérstakr félagsskapr
til að hamla mönnnuin frá nautn áfengra drykkja var óþarfr í
fyrstu kristni, eins þarfr, eins ómissandi er hann nú hvar sem
vér erum staddir í heiminum" ? Bindindi er jafn-nauðsynlegt
fyrir þjóð vora í Ameríku eins og heima á Islandi, og jafn-rétt
á báðum stöðum í kristilegu tilliti.