Sameiningin - 01.05.1887, Blaðsíða 1

Mánað'arrit tit stuffnings kirlcju og lcristindómi íslendinga,
gefiff út af hinu ev. lút. Jcirlcjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓiV BJARNASON.
2. árg. WTNNIPEG, MAÍ 1887. Nr. 3.
Nái!) hinn íslenzki œskulýðr vor hér að verða í sannlcika
kristinn, þá verðr þjóðflokki vorum hér í framtíðinni
óhætt. Takist þeim af Islendingum, sein hér í landinu
eru fyrir, að halda löndum sínum, sem til þeirra koma hingað að
heiman, unga fólkinu sérstaklega, viðsannan, lifanda kristindóm,
og þá auðvitað að ná þeim inn í kirkjuna, hina evangelisku lút-
ersku lcirkju sína hér, jafnóðum og þeir koma frá Islandi, þá
getr maðr án stórrar áhyggju hugsað til þess að íslenzkt fólk
haldi framvegis á fram að flytja hingað hópum saman út í allar
þær nýju andlegu hættur, sem mœta verðr í þessu landi.
þetta er nú náttúrlega hœgra sagt en gjört. En þetta þarf
endilega að gjöra, hversu mikla fyrirhöfn og mœðu sem það
kostar. Sú hjálp, sem nýkomið fólk frá Islandi hefir á undan
genginni tíð notið frá þeim löndum sínum hér, sem fyrir hafa
verið, með tilliti til iíkamsbjargar, er óneitanlega stór-mikillar
þakkar verð. En það er önnur hjálp, sem fyrir slíkt fólk er
enn meira virði, það er hjálp til þess að geta staðizt hér í and-
legu tilliti, hver sem líkamskjörin kunna að verða, er hér þarf
út í að ganga. En slíka hjálp geta menn því að eins veitt að
komandi löndum sínum, að menn ekki sjál'fir snúi hér bakinu
að kristindóminum, fyrirlíti elcki, heldur þvert á móti elski og
virði sína eigin íslcnzku kirkju, sýni það í orði og verki, að þcim
1) Síðarí hluti byrjunar-ritgjörðarinnar i „Sam.“ nr. 2.