Sameiningin - 01.06.1887, Blaðsíða 11

í upphafi hins fyrra hréfs síns „heilsar hinuin útvöldu,...,
sem eftir guSs föSur fyrirhugaða í'áði helgaðir eru með and-
ans aðstoö til þess þeir hlýðnist Jesú Kristi og hreinsaöir verSi
meS hans • blóSi“. Ef slegið er svörtu stryki yfir þaS, sein í
nýja testamentinu stendr, þá má kollvarpa þrenningarlærdómin-
um sem kristilegri kenning, annars ekki. En Janson fer í rit-
lingi sínum alls ekkert út í þaö, hvað nýja testamentið segi uni
það og þaS atriði í kirkjukenningunni, er hann vill af tnáð hafa,
og sá, sem ekki veit neitt um það, hvað í nýja testamentinu
stendr, getr eigi annað ráðiö af orðum hans en aS allt þaS, sem
hann er hér að amast við, sé heilaspuni, sem síðar hafi komiS
upp í kirkjunni og smásaman verið þar valdboðinn. Andstœðingar
hins ýmsa, er Jesús Kristr og postular lians ltenndu, hafa annars
iðulega þá aSferð að látast að eins vera að ráðast á hindrvitni
þau, er menn kirlcjunnar hafi spunniS út úr hinni upphaflega
hreinu sannleilcskenning Krists og postulanna, einmitt þegar
þeir eru aS hamast á móti Kristi og postulunum. þessari að-
ferS beitir Janson bæSi viSvíkjandi þrenningarlærdóminum og
mörgu óSru. Ef vér rm göngum út frá því, aS nýja testament-
ið flytji oss óafbakaða kenning Jesú og vér hins vegar skoðutn
allt það, er Jesús kenndi, sem áreiSanlegan guðlegan sannleik, þá
getutn vér ekki annaS en trúað kenningunni um þrenninguna
í guSdóminum og hverju ööru atriði kenningar hans, þó að nú
verandi skynsemi vorri sé of vaxið að skilja eSa gjöra oss full-
komlega grein fyrir þessum trúaratriðum. þaS mætti ásaka
kirkjuna fyrir aS hafa gengið einatt of langt í því aS útlista
leyndardóma kristinnar opinberunar á vísindalegan hátt og setja
þá í fastara og meira ákveðiS form heldr en þeir liggja fyrir
í rituingunni. þannig hefir margt óheppilegt verið sagt í kirkj-
unni á fyrri og síðari tímum um þrenninguna. En fyrir þaS
verðr kirkjan ekki með réttu löstuð að liún heldr lærdóminum
um þríeinan guð í frœSum sínum úr því nýja testamentið sjálft
heldr þessum lærdómi á lofti. Annars finnst oss þrenningar-
lærdómrinn engan veginn svo örSugr viðreignar fyrir skynsem-
ina, aS hún geti alveg ekkert viS hann átt. I 1. Kor. 13, 13
stendr : „En þá er þetta þrennt: trúin, vonin og kærleikrinn,
varanlegt". Oss skilst samhandið milli föSur, sonar og lieilags
anda muni hljóta að vera eitthvaS líkt sambandinu á milli trúar-
innar, vonarinnar og kærleikans. Vér getum talað um trúna