Sameiningin - 01.01.1888, Síða 5

—165
bletti, er síð'an fékk nafnið Betel, og þangaS til hann vaknaSi.
Og tíminn af æfi ySar, sem þar er á undan, hann finnst mér
samgilda œskutímabilinu í æfi Jakobs, sem endaSi þegar hann
lagSist til hvíldar, þar sem hann dreymdi draum sinn. Eg ætla
ekki aS óvirSa þennan minn eigin söfnuS neitt, þó eg segi, aS
hann hafi ekki stórt meira gjört sjálfr sér til lífs í andlegu tilliti
þaS, sem af er æfi haris, heldr en Jakob gjörSi sjálfr fyrir sig
meSan hann hvíldist þarna í Betel. Hann gjörSi ekkert ann-
aS en aS sofa og dreyma um drottin sinn. þœtti ySr þaS ekki nógu-
inikill heiSr fyrir ySr, ef guS gæfi ySr sameiginlega sein söfn-
uSi þann vitnisburS, aS ySr hefSi aS undan förnu veriS að dreyma
um liann ? NokkuS er þaS, aS þaS aS Jakob dreymdi sinn
draum varS til þess, aS gæfa og guSs blessan fylgdi honum upp
þaSan í frá. Draumr hans var blessunarinnar brennipunktr
fyrir allt hans framtíSarlíf. þaS var hann, sem gjörSi hinn eig-
ingjarna og veraldlega hugsanda ungling aS auSmjúku og til-
biðjanda guSs barni. þaS var guð sjálfr, sem lét hann dreyma
þaS, sem hann dreymdi. Hann gat aS engu leyti þakkaS sjálf-
um sér þá lífgandi, styrkjandi, huggunarríku sýn, sein hann sá
í draumnum. þaS var guSi almáttugum allt aS þakka. Ef
tímabiliS. sem af er sögu þessa safnaSar vors, getr samgilt þeim
stutta en þýSingarmikla tíma í æfi Jakobs, sem leið meðan hann
svaf og dreymdi draum sinn, þá þykir mér nú fyrir mitt leyti
vel, því þó að þá sé auSvitað, aS enginn getr hr.ósaS sér fyrir
neitt, er hjá oss sé framkvæmt. heldr að vér hljótum að standa
niSrlútir og auSmjúkir frammi fyrir drottni út af undan förnu
aSgjörðaleysi voru, svefni vorum og dreymandi deyfð vorri í
kirkjulegum efnum, þá sé eg, aS drottinn hlýtr aS fá allan
lieiSrinn fyrir það, sem oss hefir unnizt hér í kristindómslegu
tilliti, aS þaS er honum einum aS þakka, aS vérgetum tekið undir
meS Jakob og sagt í dag : „Hér er guSs hús; hér er hlið him-
insins“. En ef liðinn tími af æfi safnaSar vors í sannleika
samgildir þeim tíma, rneðan Jakob dreymdi sinn draum, þá sé
eg meira í því en það, að drottinn fær í orði kveðnu allan
heiSrinn fyrir það, sem af er hjá oss. þegar Jakob var vakn-
aðr af svefninum og haf'Si lýst ytir því, tiS þar væri guðs hús
og hliS himins, þá svaf hann ekki heldr lengr í andlegu til-
liti. Hann vaknaði til nýs lít's og nýrra framkvæmda fyrir það,