Sameiningin - 01.03.1888, Blaðsíða 16

—12—
Svo Jesús dó J)á af því, að í bókstaflegum skilningi brast hiarta hans. “
J>egar hjarta Jesú Krists brestr í dauða hans, þá sést fullkomlega inn í hjarta
guðs almáttugs. |>á sjáum vér, hve óendanlega heitt og sárt guð elskar þessa
aumu og syndum hlöðnu kynslóð vor mannanna. Hann getr ekki látiö vera aB
samlaga sig manneðlinu og gangá undir hinar sárustu píslir, sem því geta verið
búnar. Vantrúin segir, að guði sé óverðugt að gjörast maðr og líða hér með
mannlegri tilfinning. En eftir því verðr guði lika óverðugt að hafa kærleik til
mannanna. Hinn mesti kærleikr, sem vér getum hugsað oss, kemr nti einmitt
fram í J)ví, að vera fús til að J)jást, kveljast annarra vegna. Ef Jm vilt vi'a, hvort
einhver, sem J)ú kallar vin, elskar Jng heitt og hjartanlega. J)á vittu um, hvort
hann vill líða fyrir þig, er fús til að þjást þín vegna. Sértu viss um, að hann
vill það, hafirðu reynt það af honum, þá hefir þú óræka sönnun fyrir því, að
hann elskar þig. „Sro elskaði guð heiminn, að hann gaf sinn eingetinn son.“
Ilann gefr út sitt eigið hjarta í Jesú, og þetta hjarta, það líðr þangað til |>aö
springr af angist—þín vegna. syndugr maðr !
„Gegn um Jesú helgast hjarta
í himininn upp eg Iíta má,
guðs míns ástarbirtu bjarta
bæði fæ eg að reyna og sjá ;
hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu rninni hverfr þá“—segir Hallgrímr Pétrsson.
Píslarsaga Jesú er hjartað í kristindóminum, af því þar sést svo áþreifanlega,
hve heitt hinn heilagi guð elskar syndug bðrn jarðarinnar.
Úr Islendingabyggð í Pembina County í Dakota hefir oss
borizt þaö, er hér fer á eftir. Vér ábyrgjumst, að hér er rétt
með farið. Annars hefðum vér ekki tekið það í „Sam.“
„Sá andi er hér til, sem heldr því fram, að sunnudags-
skólinn sé liin versta og háskalegasta stofnan, er til sé, fyrir
œskulýðinn, því hann læri þar ekkert nema þessa sömu anda-
drepandi tuggu, nefnilega guðs orð biblíunnar, er sé hið versta
átumein í mannfélaginu og tálmi allri menning og frelsi, og
yfir höfuð að tala öllum vísindum og framförum, en haldi fólki
í áþján og kúgan og fávizku. þessa og þvílíka kenning þarf
eigi að fram fiytja með neinni sérlegri málsnilld, til þess að hún
fái inngöngu hjá unglingum, og margir af eldra fólki eru líka fúsir
að veita henni viðtöku. það er sagt, að hér sé nú að koma upp
svo kallað „Menningarfélag“, sem þvkist ætla að efia menning og
siðgreði og frelsi og allt, sem heyrir til þess að lyfta manninum
upp. Maðrinn á að frelsa sig sjálfr og komast með e'gin vís-
dómi til sinnar œðstu tignar og sælu. Bœkr svo kallaðra vís-
indamanna, eins og t. a. m. Robert Ingersolls og hans líka, eiga
að hjálpa fólkinu beina leið upp á við, hjálpa því til að slíta