Sameiningin - 01.04.1889, Blaðsíða 1

MánacTarrit til stuffnings lcirlcju og Jcristindómi íslendinga,
gefið' út af hinu ev. lút. lcirlcjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
4. árg. WINNIPEG, APRÍL, 1889. Nr. 2.
HVAÐ ÞAÐ ÞÝÐIR FVliIR ISLENDINGÁ
uff standa i lútersJca JcirJcjunni.
Forsjónin hefir hagað því svo, aS vér Islemlingar er-
uin allir fœddir og uppaldir í lútersku kirkjunni. Island
hefir, svo sem alkunnugt er, verið lúterskt land síðan á
l(). öld. ]>jóðm í lieihl sinni Iielir haldið áfram að vera
lútersk síðan.
Allr sá lieiðr, sem íslenzk;i þjúðin, síðan hún missti
pólitiskt sjálfstœði, hefir áunnið sér og sem henni hefir
tildœmdr verið af annarra þjóða fólki, hetír verið fyrir
];á upplýsing og það menntalíf, er þróazt liefir hjá henni mitt
uppi í hinni stöðugu og hörðu baráttu Iiennar fyrir daglegu
hrauði sínu. IJin heiðr fyrir þrekvirki í praktiskum efnum
het'ir vitanlega ekki verið að rœða up]i frá því, er Islendingar
gji'irðust annarra þjóða undirlægjur með tilliti til stjórn-
mála sinna. ])að, sem Islendingar, saman bornir við aðr-
ar JijóSir, hafa liaft sér til ágætis á seinni ölduin, hefir
eingöngu verið í andlega, menntalega, upplýsingarlega átt.
A tímabilinu, sem leið frá því íslen/.ka þjóðin missti sitt
pólitiska sjálfsforræði og þangað til um siðaskiftin, cló ná-
lega út menntalíf hennar. En það lifnaði aftr við eftir
að trúarbótin lúterska koinst á, og það þróaðist merkihga