Sameiningin - 01.11.1890, Page 6

—134
veika mannslijarta, þá verðr svo undr lítið úr slíku fræ-
koríii; ]’að er eins og ]'aö verði algjörloga að engu. Tár-
vætt augun sjá það alls ekki. það er eins og með dauð-
anum,. öðrum eins dauða og hana hafði heimsútt, öll til-
veran sé orðin að eilifu huggunarlausu myrkri. — Kristnir
menn, þér, sem trúið á eilíi'ðarblúmið, þér af yðr, sem vitið
af cig’n raun, hvað það er að elska og missa og gráta út
af því að dauðinn kom til yðar og særði elskuna yðar,
kannizt þér ekki við það, hvað lítið svndist annað veiiið
verða úr því blúmi fyrir augum yðar gi-átandi meðan sorg-
aröldurnar risu hæst í sálum yðar? Misstuð þér ekki stund-
uin nærri því alveg sjúnina á því blúmi? Minnkaði það
ekki stundum og varð fyrir augum yðar eins og lítið
frœkorn? Og ef eins stúrt og skínanija eilífðarblúm og
hin kristilega eilífðarvon getr í sorginni orðið svo lítið hjá
yðr, er þá ekki gefið, að eins lítjö frœkorn og trúin binn-
ar gyðinglegu ekkju í Nain á eilíft líf hafi. í hennar sorg
yfir einkasyninum . hennár látnum hér um bil algjörlega
oröið að éngu. þegar sorginni jiggr stundum við hjá oss
að gjöra út af við alla þá miklu eiíífðárvon, sem Jesús
Kristr hefir gefið oss, þá stúð ekki 'ti), að mikið yrði hjá
ekkjunni í Nain úr hinni litlu og daufu eilifðarvon, sem
h'ún eftir hlutarins eðli gat átt í sinni eigu. Eitt af vör-
uin beztu skaldum, séra Mattías Jokkumsson, segir, ]>egar
tfúin og "sorgin út af láti hans hczta ástvinar, elskaðrar
eiginkohu, eru áð1 heyja sitt stnð í hjarta hans:
.......Ilve sviplegt er mitt líf,
éit’t sífellt str'ð, en lítil hvíld né ró;
sem laskaö fe ■ um sollið haf eg svíf,
þútt sýnist land, þá vérðr allt. að sjú.
O, til hvérs er þá þctta kalda kíf,
sem krafta minna helming með sér drú?
Trúin lætr ekkí heyra til sin í þessu Ijoðabroti. >Sorg-
in er hér ein að tála. Mannss lin er hér algjörlega í
skúggánúm að telja raunir síuar. Hún er eins og báty,
séin staddr er úti á reginhafi. Hafið er uppoest af œðanda
stormi. En hátririn ér brotinn. Ó, að nú sæist land! Ó,
að einhver von væri riú uin að geta komizt í höfn, bjarg-