Sameiningin - 01.04.1891, Síða 13

—29—
boöinn velkominn inn í liið nýja félag, hvernig sem trú
hans að öðru leyti var. Um tíma sýndist þessi félagsskapr
ætla aö ná miklum blórna. Spekingr einn úr stjórnarráð-
inu frakkneska ReveUlére Lepeaux, tilheyrði sjálfr þessum fé-
lagsskap og kom því til leiðar, að stjórnin opnaöi ekki
færri en tíu kirkjur í París til afnota fyrir flokk þennan.
Enginn hafði samt prestsverk á hendi framar öðrum meðal
þessara manna, heldr hélt sá rœðuna, sem í það’ skiftiö
fann köllun hjá sér til þess. Skírnin var einungis auglýs-
ing þess, hvað börnin voru látin heita; giftingin sömuleið-
is auglýsing, prýdd heilræðum og heillaóskum. A legsteina
hinna látnu settu þeir orðin: Dauðinn er byrjan eilífðarinn-
ar. Frábitnir voru þeir því, að gjöra tilraunir með að
fjölga áhangendum; allir menn, sögðu þeir, væri einmitt
fœddir með þessa trú í hjarta sínu, og það væri óþarfi, að
gjöra þá það, sem þeir þegar væri. Fyrsta og annað árið
breiddust þeir samt töluvert út um landið. En úr því fór
áhuginn að dofna. það fór að ganga upp fyrir þessu fólki,
að trúarbrogð, sein ekki leituðust við að gjöra neitt meira
úr manninum og ekki beindi andanum neitt hærri brautir
og ekki friðuðu dýpstu kröfur mannsandans, rnyndi vera
fremr lítils virði. Jregar frakkneska þjóðin fór að endrvitkast
eftir hamfarir stjórnarbyltingarinnar miklu, fóru margir
aftr að leggja eyrað við boðskap kristindómsins; þá smá-
tœmdust kirkjur þessara svo kölluðu guðs-mannvina og
félagsskaprinn dó smásaman út.
þá var það, að spekingrinn Reveillére Lepeaux kom til
hins fræga Talleyrands, einhvers iiins stjórnvitrasta manns,
sem uppi hefir verið, og spurði hann: „Hvað á eg að taka
til bragðs til að lífga kirkjufélagið mitt við aftr?“ — „þér
hafið tekizt mjög ervitt inál á hendr“, svaraði Talleyrand.
„Eg veit ekki, hvaða ráð eg á að gefa yðr. það er eng-
inn hregðarleikr að mynda ný trúarbrögð. En látið þér
hengja yðr og rísið svo upp aftr á þriðja degi frá dauð-
um!“ Sagan getr ekki um, að reynt hafi verið að fylgja
þessari ráðlegging.
Trúarbrögð í stað kristiudómsins er enginn hœgðarleikr
að „finna upp“ eða „mynda“. því hann ber ótvíræðan vott