Sameiningin - 01.11.1893, Side 11

139-
alfaSir, upp í þifct
eilífa skaufc;
bljómi þá liátt til rnín:
hærra, minn guð, tii þín,:,
hærra til þín!
4. Árla eg aftr rís
ungr af beð,
guðshús úr gryttri braut
glaSr eg hleS.
Hver og ein hörmung mín
,: hefr mig, guS, til þín,:,
hærra til þín.
5. Lyffci mér Iengsfc í hæS
lukkunnar hjól
upp ylir stund og stab,
stjornur og sól,
hljóma skal harpan mín:
,: hærra, minn guð, til þín,:,
hærra til þín!
G E 0 R G B R A N D E S,
hinn danski rithöfundur og fagrfrœðingr, sem mest áhrifin hefir
á seinni árum haft á íslen^ka námsmenn í Kaupmannahöfn,
hefir nýlega í tímariiinu Revue des deux Jilondes fengið sinn
dóm hjá frakkneskum manni Jean Thorel að nafni.
AðalefniS í því, sem sá rithöfundr segir þar um Brandes,
setjum vér hér eftir norsku blaSi:
,,það er höfuðverk Brandesar Að'albókmenntastrauma.r 19.
aldarinnar, sem Thorel loggr til grundvallar fyrir dómi sínum
á ritstarfi hans. Hann sýnir, hvernig Brandes í þessu yfirgiips-
mikla verki fer með hina ýinsu rithöfunda og rithofundatiokka
og andastefnur þær, sem þeir hver um sig tilheyra, og ber svo
þá meðferð hans saman við prógramm það, sem hann við ýms
tœkifœri segist sjálfr fara eftir í ritverki þessu í heild sinni.