Sameiningin - 01.11.1896, Blaðsíða 9

—137—
skyldi þá líka hátíðlega og gleðilega minna alla á þann marg-
reynda sannleik, aS kristindómrinn, lifandi trú á Jesúm Krist,
er hiS eina óyggjanda meSal, sem til er í víSri veröld, til þess aS
skapa löghlýðni, horgaralega löghlýSni í mannfélaginu. og halda
henni viS, gjöra menn aS góSum borgurum, sem hafa lög og
rétt og stjórn landanna í heiðri, einnig þegar margt má að öllu
þessu fmna, þola það guSs og sarnvizkunnar vegna, og æfinlega
forSast eins og heitan eld að taka þann rétt, sem hinu horgara-
lega valdi til heyrir, ( sína eigin hönd. |)ab hafa allt af verið
til menn í hér um bil hverju einasta landi heimsins, sem ómögu-
lega hafa þótzt geta þolað lög og rétt, menn, sem hefir rétt eins
og verið upp sigaS á móti allri stjórn og öllum yfirvöldum, allt
af boðnir og búnir til þess sjálfir aS traðlca Öllum stjórnarregl-
um og œsa aðra til hins sama. Og um leiS, út af þessu, þótzt
vera makalausir frelsispostular. Ef til vill hefir aldrei í hinum
eiginlegu menntalöndum heimsins boriS meira á þeim mann-
fiokki en einmitt á vorri tíS. það eru hinir svo kölluðu
anarlcistar, eða mennirnirnir, sem, án þess sjálfir aS vilja ganga
undir því œgilega fiokksnafni, fylgja þeirra lífsslcoðan, ganga
með stcerra eða rninna brot af trú þeirra í hjartanu. þaS
er úti um hvert einasta rnannfélag, þar sem þeir verða ofan
á. Slíkt mannfélag myndi bókstafiega springa í loft upp, fá
yfir sig viðlíka voSa-örlög eins og borgin Lissabon fékk fyrir
hinn hræSilega jarðskjúlfta á þessum degi áriS 1755. Og menn-
irnir, sem viS þann jarðskjálfta sluppu út úr fangelsumrm þar í
borginni, birtust nú einmitt eins og anarkistar af allra versta
tagi, þegar þeir voru orðnir lausir, œddu um á stöðvum skelf-
ingarinnar eins og villt rándýr og bœttu stórkostlega meS
hryðjuverkum sfnum á viðrstyggð eyðileggingarinnar. það
kom svo átakanlega fram þá, aS inn í þaS mannfélag vantaði
algjörlega afiið liið guðlega, sem eitt dugir áreiSanlega á öllum
tímum og í öllum löndum heirns til þess að halda hinum dýrs-
legu og djöfullegu tilhneigingum í syndföllnu manneðlinu í
skefjum, ólöghlýðninni, ágirndinni, nautnarfýsninni, rángirn-
inni, grimmdinni. BorgarlýSrjnn var yfir höfuS í orði kveðnu
kristið fólk. En þaS var vafalaust fyrir öllum þorranum aS
eins að nafninu. Kaþólskr kristindómr í hans ljótustu útgáfu,
jieiðindómr, sem gekk undir kristnu nafni, hjátrú, vantrú.