Sameiningin - 01.11.1896, Síða 12

—140
aö þeir geta haldiö sór einbeittum og óhræddum andspænis ná-
lega öllu því í náttúrunni, sem almennt þykir hræðilegt ; eð’a
þeir geta að minnsta ko3ti talað léttilega, eða jafnvel léttúðar-
lega, um það flest. En fyrir jarðskjálfta, þegar hann kemr fram
í sínum algleymingi, hljóta allir að bera hina dýpstu lotning.
Um þann voða atburð þorir enginn að tala lóttúðarfullt, að
minnsta kosti enginn, sem einhvern tíma á æfinni hefir komið
þeim voða nærri, sjálfr persónulega fundið jörðina dúa undir
fótum sér. Allir n.eð fullu viti eru dauðhræddir við jarðskjálfta.
Og það er meir en von að svo sé. því þegar jarðskjálfti kemr
fyrir, er vanalega ekkert undanfreri. Undan flestöllum hættum
öðrum tekst mönnum oft að flýja. En undan jarðskjálfta er
ómögulegt að vita, hvert flýja skal. Hvert sem flúið er, þegar
hann er á ferðinni, þá er það eins og út í opinn dauðann. Og
þótt sá náttúruatburðr vitanlega komi miklu fremr fyrir á sum-
um stöðum jarðarinnar en öðrum, þó það megi áreiðanlega
benda á sum lönd eða landsparta, þar sem fremr öörutn má
segja að hann eigi heima, þá er enginn sá blettr jarðarinnar til,
að jarðskjálfti ekki geti komið þar fyrir. A hinuni nú verandi
byggistöðvum vorum hér í miðri Norðr-Ameríku bera menn
víst yfir höfuð mjög Htinn eða ef til vill allsendis engan kvíð-
boga fyrír jarðskjálftum. En i Mississippi-dalnum hér beint
suðr af oss í Bandaríkjunum hristist þó landið á stóru svæði
stórkostlega í marga mánuði á árunnm 1811 og 1812. Jarö-
skjálftinn er eins og dauðinn, að því leyti, að hvcrgi er til sá
blettr á jörðu, þar sem maðr getr veriö óhultr fyrir honum.
Og þess vegna líka sjálfsagt að hræðast hann eins og sjálfan
dauðann. En þá vil eg líka minna yðr alla á nokkuð í andans
heimi, eitt andlegt afl í mannkynssögunni, sem að sínu leyti er
fullt eins stórkostlegt fyrir líf manna eins og jarðskjálftinn
meðal náttúruatburðanna. Eg er að nokkru leyti búinn að
gjöra það hér á undan. En eg þarf aö gjöra það enn þá frekar.
það er náðarkraftr kristinnar trúar, hið ahnáttuga afl, sem
liggr í orðinu um hinn krossfesta og upprisna mannkynsfrels-
ara, drottin vorn Jesúm Krist. Og eg hefi sérstaka ástœðu til
að minna á það einmitt nú, á þessum sérstaka helgidegi ársins,
fyrir þá scik, að reformazíónin, hin göfuga og gleðilega lúterska
trúarbót, stendr í nánu sambandi við þennan dag. Með tilhti