Sameiningin - 01.04.1898, Qupperneq 15

—Sl—
prcstakallsins saman komnir. Umrœðuefnið var: „helgidags-
hald“. Samskonar fundr var haldinn í Lincoln-söfuði 11. Febr.
þar var rœdd spurningin: „Hvað er það að vera kristinn
ínaðr ?“
Um jólin voru jólatréssamkomur haldnar í öllum kirkj-
unum. Tóku sunnudagsskólabörnin mikinn þátt í þeim og
allar fói’u þær prýðilega fram.
Nýlega gaf hr. Vilhjálmr Schram kirkjunni í Minneota
einkar fallegan og vel gjörðan skírnarfont. Er hann smíðaðr
úr eikarvið og mjög útskorinn. Ber öllum saman urn, að það
sé listasmíð og hefir hr. Schram gjört allt verkið sjálfr. Á hann
iniklar þakkir skilið fyrir velvilja sinn.
Á pálmasunnudag fór frain ferming (2 ungmenna) og alt-
arisganga í Marshall og á páskuin í Minneota. Páskaguðsþjón-
ustan í Minneota var sú fjölmennasta, sem nokkurn tíma hefir
verið haldin hér; margt fólk úr hinum söfnuðum prestakallsins
viðstatt. 24 börn voru fermd við þessa guðsþjónustu og 130
rnanns voru til altaris.
-----O-í-O—í--------
ALDAMÓT fy rir síðast liðið ár komu, eins og við var
búizt, hingað vestr frá fslandi skömmu síðar en Marz-nr.ið af
.,Sam.“ var prentað. Efni ritsins er þetta: Ut úr þokunni
eftir ritstjóra „Sam.“, kirkjuþings-fyrirlestr frá því í fyrra;
Filippus Melankton, fyrirlestr eftir ritstjóra „Aldamóta", séra
Friðrik J. Bergmann, til minningar uin 400 ára afmæli hins
fræga samverkamanns Lúters, fiuttr í Winnipeg og víðar í
Febrúar 1897 ; Guðs orð', rœða eða fyrirlestr, sem séra Björn B.
Jónsson flutti á kirkjuþingi síðasta til inngangs umrœðna uin
það mál; þrjú, kvœði í islenzkri þýðing séra Valdemars Briern:
„Auga guðs“ eftir Victor Hugo, „Á kastalaveginum“ eftir Chr.
Kichardt, og „Far veröld, f'ar vel" eftir Kingo, þetta síðast
nefnda „kvæði“ er sálmr, sem til er áðr á íslenzku í tveirn eldri
þýðingum („Far veröld, þinn veg“, þýðing séra Helga Hálfdan-
arsonar í nýju sálmabókinni, og „Mér, heimr, far frá“, þýðing
séra Kristjáns Jóhannssonar í aldamóta-bókinni og sálmabók-
inni frá 1871).—í seinasta versi þessa sálms er augsýnilega tvö-
föld prentvilla. þar stendr:
„Ó, fagnaðarsíumíí,
er heim ég í eilífðar inndælan lund !“
L.